به کبودیِ یاس 🌺

سلام .پاسخ به کامنت نقد مهرداد ما نا ....
ابتدا تشکر میکنم از عزیزم مهرداد مانا و نقد متفکرانه.

..
..
مطلب اول پورش بابت تاخیر جواب ....من سر کار بودم عزیزم
..
وامابعد
در مورد نام شعر و به زور خوراندن کلمه ........به کبودی یاس....

خدمت مانا عرض شود

پایه ریزی و شروع به شعر (..... این شعر....) بر مبنای صورت سبزه شاعر که خودم باشم شکل گرفته...
بیت نخست من بود ...
که بعد از باز بینی در بیت هفتم قرار گرفته‌.....
و به هیچ وجه کلمه زورچپانی نبوده....
شعر بر مبنای صورت خودم که سبزه رو هستم نوشته شده ...چطور کلمه زوری ..
.
با تقدیم گل

مطلب بعدی..

..
..
با خوشه ی گندُمت امیرم کردی.


معنی

با خوشه ی گندمی که به من دادی مرا((( امیر و سردار ))) نمودی
..
..
به خدا تعجب می‌کنم از سوال مهرداد عزیزم که پرسیدند ارتباط
خوشه گندم با .....امیری ....چیست...

مهرداد عزیز خدمت رفته من ... .
..
..
با خوشه ی گندمت امیرم کردی...
با خوشه ی گندمی که دادی من را امیر و سردار کردی..
نشانه امیری چیست...آیا خوشه ی گندم بر روی سردوشی .
و روی کلاه... و روی سر آستین امیران که با رنگ طلایی و برجسته است ..
نیست...
...
.
مهرداد با من شوخی کرده...

و در ادامه در مورد کلمه ی تو ...
برای موازنه به کار رفته.....

عاریه ایست ....

و یا غیره فرقی برایم ندارد... وزن شعرم را جور کردو ریتم قشنگی داد ..
.و برایم همین کافیست ...
و شایدن نقطه قوت شعر بوده..

در مورد جمله شب و روز یکسان است

همان قدر که در آفتاب میروی در سایه بر میگردی

خیلی خوشحال شدم که توانستم روحیه مهردادم را عوض کنم و او را خوشحال...
و فکر می‌کنم خروجی خوبی بود ..
تا با این خط از شعر خارج شوم ..

.....
در پایان تشکر ویژه دارم از برادر بزرگوارم مهرداد مانا ...ی ...توانا

که با نقد خودشان شاید سوالات دیگر شاعران را نیز پرسیده باشند ..
که البته امید وارم توانسته باشم پاسخی کامل با این سواد اندک داده باشم ..
درود بر مهرداد عزیزم....
دوست شاعرم...

........
محمد رضا خوشرو
......

سلام ... اگر بخواهم یک اشکال از شعر بگیرم . نام آنرا " موازنه ی زوری " میذارم که با هجای " تُ " اتفاق افتاده و‌شاعر جای خالی را با یک‌هجای عاریه ای پر کرده است . همینطور در مصرع دوم ، کلمه ی امیر را نفهمیدم چرا آوردی و ارتباط آن با گندم و وزن و قافیه و ... چیست ؟؟


و اگر بخواهم از شعر تعریف کنم ، خواهم گفت تجربه ای شیرین رقم زدی و شعرت مثل خودت فروتن و بی ادعا بود . و شخصیت لطیفی داشت
و اما آنچه حال مرا خوب کرد جمله ی آخر بود : شب و روز برابرند