فنجان

ماشینِ حمل زباله
از دستِ انسان زدایی
جیغ می کشید
گلوله عذاب وجدان گرفت
اسلحه در دادگاه اعتراف کرد
ماشه را کشیدم و...
-
-
-
تنهایی
خسته از تنهایی
با پنجره
تکیه به دیوار نشست
تا سیگاری دود کند؛
نسیمِ داغ دار خبر آورد
خودسوزیِ دریا
از عطشِ رود بود
تقویم به فکر فرو رفت
یادش بخیر
روزگاری برگ برگ وجودم
شکوفه می داد
من و گلهای قالی
به عیادت رفتیم
   باغِ ...کیده
         ت
به درخ...ان می ...فت:
          ت         گ
...ردِ ز...د ش...م
ز                  د
          ر
بحرانِ آب جدیست
با غنچه ای مهجور
یادِ لبهای تو
یاد لبهای خشک تو
افتادم
که ضجه می زد
لطفاً
لطفاً
یک لیوان مهر و دوستی خنک
شلییییییییییییییییییییییییک

هیئت منصفه:اعتراضات
قاضی:عدلی که نیست
حکم:پایان شعر باید دگرگون شود
با غنچه ای مهجور
یادِ لبهای تو
یادِ لبهای جادویی تو
افتادم
که بلیطِ سفر ما
از درونِ فنجان
به مزارع قهوه شد
تا فالِ قِغُصه را
عوض کنیم:
فشنگ به تفنگ برگشت!!

تقدیم به دوست خوبم امیرحسین علامیان که هوای دلش ابریست.

فنجان
پژمان بدری