سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 7 ارديبهشت 1403
    18 شوال 1445
      Friday 26 Apr 2024
        به سکوی پرتاب شهرت و افتخار ،نجابت و اقتدار ... سایت ادبی شعرناب خوش آمدید مقدمتان گلباران🌹🌹

        جمعه ۷ ارديبهشت

        \جهانِ امید \

        شعری از

        سید مقتدی هاشمی پرست

        از دفتر کتاب شعر زندگی نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ سه شنبه ۲۲ تير ۱۴۰۰ ۱۸:۳۰ شماره ثبت ۱۰۰۸۸۷
          بازدید : ۲۳۰   |    نظرات : ۳

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر سید مقتدی هاشمی پرست

        جهانِ امید "
        گفت گوساله ای به مادرِ  خویش                                
         در هراسم زِ آنچه هست در پیش
        ما در این مزرعه، زِ صبح تا شام                                  
        می خوریم   از گیاهِ ویژه یِ  دام
        تا که شیر آوریم ،    چند منی !                                         
         ظرف ها  پٌر  کنند   ،  چند  تنی
         
        گاوِ نر هم  ، اسیرِ    ابدال   است                                
        قر عه یِ کشتنش به آن سال است
        جدِّ  ما ها ،  که  در  بیا بان  بود                                          
        گاه و گه ، از شکار هراسان بود
        غصه اش خشمِ  آن طبیعت  بود                           
        از وقایع  ، کمی  به حیرت  بود
         
        انقلابی  شد   ، آمدیم  به شهر                                     
        زندگی شکل آورد    تا  دهر !
        خورد و، خوراک و، شیر و، هر کاری                         
        نظم   پیدا   کند   به   هوشیاری
         
        گَشته  است  این قرار  ، پا بر جا                             
        بهرِ ما   ، در  ازایِ  دادنِ    جا
        رفته   از دست   ، دشتِ  آزادی                   
        ترس از قتلِ شیر ،  گه   گاهی!
        لیک   ،اینک هزار ها   ضحاک                          
        می زند گشت،روز و شب بی باک
         
        نیستند    ، گاوها    دگر  با  هم                                            
        تا که  ،  تعدادمان    نگردد  کم
        ما  چرا خدمتِ  این  انسانیم ؟ !                                     
        قصد  این  زندگی ، نمی دانیم؟!
        پایه یِ این ، بنا چرا سست است ؟                                   
        ریشه یِ زندگی چرا رٌسته است؟
        زاده گشتیم ،   تا که ما بخورند ! ؟                                       
        هرکه فَربه شده است سر ببرند؟!
         
        کفت مادر:   ببین   خودِ    انسان                                              
        گشته هشیار تر زِ   ما   آن  سان
        بَرده یِ خویش  می کند هر کس                                           
        هر ضعیفی که حس کند  در پس
         
        تازه او هم ،  به گونه در بند است                                        
        بر ده یِ  فکرِ مردمی چند است !
        گاهی ،این بند   ،  بندِ  پنها نیست
        در تنیده  زِ فرطِ          نادانیست
         
         
        او نمی داند  از  کجاست    چرا !                                          
        بهرچه آمده است و، چیست فرا!؟
        دست    یازد      نیاز   خود گاهی
        می کشد خویشتن به  هر   راهی
         
        ساخته     بهرِ  خویش    افسانه                                                
         نشود بسته   گردد    این نامه!!!
        ورنه   او هم   ،مثالِ ما به فناست                                           
        گر چه می گوید این امیدِ  بناست
         " مقتدا"   گفته ام  جهانِ  امید                                             
        عالَمِ   دیگری   نموده       پدید
         
         
         
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        عباسعلی استکی(چشمه)
        چهارشنبه ۲۳ تير ۱۴۰۰ ۰۷:۵۸
        درود بزرگوار
        آموزنده و زیبا بود خندانک
        طوبی آهنگران
        چهارشنبه ۲۳ تير ۱۴۰۰ ۱۵:۲۵
        سلام بزرگوار
        سروده بسیار جالبو زیبایی
        استدورود بر شما
        قربانعلی فتحی  (تختی)
        پنجشنبه ۲۴ تير ۱۴۰۰ ۱۵:۰۵
        درود برشما
        عالی بود
        خندانک خندانک خندانک خندانک خندانک
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        0