چرخ فلک

می نبندم دل به دنیا، آه از این کردار چرخ
می نشینم سوی فردا میبرم خود را به عرش
خاک را شد حاصلم با وی گرفتم محفلی
چون به دنیایم ندیدم بهتر از انس گلی
خیره در احوال یاران گشته ام ، فریادرس
میکنند امروز یاری چون که باشد سودرس
چون که افتد گردنت بر ریسمان دار ها
می کشانندش عقب هر عده ی افراد ها
گر که خواهی وصف احوالت نشیند بر دلی
پس سخن کوتاه کن تا چون نیازارد کسی 

بنیامین رضایی نژاد