پنجشنبه ۶ ارديبهشت
|
|
روشن شده از تو خانه ی دلگیرم
از گرمی آغوش تو جان می گیرم
دنیای من از شادی عشق آکنده است
من با
|
|
|
|
|
Excellency
Excellency
Excellency
Excellency
|
|
|
|
|
گر دلی می شکنند این دل دیوانه چرا
ساقه ای می شکنند این گل دردانه چرا
از دری می گذرند از در این خا
|
|
|
|
|
تو شهاب ثاقبی بر ، همه خصم در جهانی،
نه به علم جسته گردی، به شهود ارمغانی.
تو ترنم محبت، تو
|
|
|
|
|
باز می کنم
پنجره ی خانه ی
قدیمی را.....
|
|
|
|
|
صد قلم بشكست تا حرفي ز حق
|
|
|
|
|
همیشه پای یک زن درمیان است
|
|
|
|
|
غواص ناشي گرچه درگرداب مي ميرد
ماهي به مكر تيغه ي قلاب مي ميرد
|
|
|
|
|
فراز آمد به بام مسجد و آواي خوش سرداد: اللهُ اَکبَرُالل
|
|
|
|
|
هر کی می رسه ، می زنه تنه
می خواد عشقمو ، از دل بِکَنه
هر کی یه جوری ، میده عذابم
هر کی یه جوری ،
|
|
|
|
|
من و يك حنجره فرياد ، چه مي داني تو !
يك دل و اين همه بيداد ، چه مي داني تو !
|
|
|
|
|
واژه در جمله ی خود می بوید
رز سرمازده ی باغ بهشت
وپس آینه ی صاف دلش
می نگارد مهتاب
|
|
|
|
|
پس از مرگم فقط یک مشت حرف تازه می ماند!
|
|
|
|
|
جانِ من قربانِ یـارِمهـربان
|
|
|
|
|
خاطره ای از زنده یاد استاد شعر و ادب واخلاق ، سخن پرداز پاکباز ، حضرت مشفق کاشانی بزرگوار (ره)
|
|
|
|
|
یزله یا هوسه به زبان فارسی
|
|
|
|
|
رها ورد زمستان سردي نيست
بلكه گرمي آرامش ست
باران
شعرهايش را
|
|
|
|
|
دیدی به دلم ترک چه آسان بنشست....؟!
|
|
|
|
|
ماعاشق محمد(ص) وآل محمدیم
شیدایی شکوه و جلال محمدیم
|
|
|
|
|
ای صبا
صبح سپید
همدم و همراز دلم
|
|
|
|
|
عشق روزی می گفت
زندگی گلدان است
|
|
|
|
|
در میان آن ثانیه های تنهایی...
|
|
|
|
|
پشت سرت کایه ای آب ریختم و
کلی نذر ونیاز
|
|
|
|
|
دلم لک زده برایت
چون کودکی پـر بهانه را بی خیال...!
|
|
|
|
|
من به آدم های خیلی مهربان شک کرده ام
|
|
|
|
|
( عروس شعر ) :
تو از تبلور عشقم ، نشانه خواهی بود ./
تو در همیشه ی دل، جاودانه خواهی بود .
|
|
|
|
|
حوزه شعرش ، غزل را همسر نیما کند
گم کند تا مکه ای را ،ق
|
|
|
|
|
تقدیم به استاد خوش عمل کاشانی
|
|
|
|
|
دوریِ تــو ســـخت مرا
کـــرده نگونبخت مـــرا
|
|
|
|
|
برو برهم نزن سامانه ی دل.......
|
|
|
|
|
گربه ای را دیدم عاشقی رسوا بود
بهر عشق خود او �
|
|
|
|
|
یاد باد آنکه زما وقت سحر یاد نکرد
ز دل زخمی ما فرصت امداد نکرد
|
|
|
|
|
قسمت اول از منظومه ي " رازِ هستي"
|
|
|
|
|
گفتمش عقل بَرَد از سر تو، باده ناب
|
|
|
|
|
God,How roguish & How drunk
Always when drunk,Head broke
We never Jersey from the start
But the l
|
|
|
|
|
فرزند ادب را برسان ناله ي خورشيد
مٓه تعزيه خوان است كه
|
|
|
|
|
در غم وعزلت تاریک شب تنهایی
تو برون آمدی از گوشه ناپیدایی
|
|
|
|
|
غزل تشنه تر از آبی و من تشنه ی تو
تو همان جرعه ی مهتابی و من تشنه تو
|
|
|
|
|
غرورم را به زیر پا می گذارم
|
|
|
|
|
دخترک شعر سپیدی گفته بود
ازفراق و زخمهای مادرش
وزن شعرش را ندانستم ولی
قافیه درد پدر...
|
|
|
|
|
خفتن بی دست و پا در زیر تانک
به که وامی را طلب کردن ز بانک
|
|
|
|
|
این روزها می گذرند
زندگی ها ادامه داره
فرقی نمیکنه خیلی ها نیستن
|
|
|
|
|
باران
عشق بازی زمین ست و آسمان...
|
|
|
|
|
دروغ مرگ ندارد دروغ بیدار است
شبیه آینه هایی به روی دیوار است
|
|
|
|
|
شنیدم گوجه ارزان میشود لیک
گمانم گفته او بر من جفنگی
بدیدم گوجه سبزی را که میگفت
که فاتح گشته بر
|
|
|
|
|
دلم آهنگ سرمستی زقلب عاشقت گیرد
|
|
|
|
|
تو رفتی
شدی بهانه واسه ترانه هام
|
|
|
|
|
تمام خاطره هامان حراممان شد نه !؟
|
|
|
|
|
دلخوش که باشد در جهان از تابشی همچون شهاب شهاب..
|
|
|
|
|
تقديم به همه آنها كه عزيزي را از دست داده اند.
|
|
|
|
|
یه میدونِ خاکی دنیاس ؛ منم بازیگـرِ مِیدون...
|
|
|
|
|
چندی است که از «طارق» و شعرش خبری نیست
استــــــــاد «خراســـــــــــــــــــــانی» ما کوش؟ کجا رفت
|
|
|
|
|
گفتم كه دگر پرسه به كويت نزنم///
از مي نخورم، لب به سبويت نزنم
|
|
|
|
|
از قضا حضرت قاضی شده گوساله پرست .. !!
|
|
|
|
|
من و فرهاد و مجنون و زلیخا
چه شبها را کنار هم گذشتیم...
|
|
|
|
|
صداجانبازا بلنده،میگه دنیا بی وفا شد
رمز سرفه های بابا،آره دیگه بر ملا شد
|
|
|
|
|
در پی آن عطری هستم
که در فضای عسل پراکنده بود !!
|
|
|
|
|
افتاده عکس ماه/ وارونه روی آب ...
|
|
|
|
|
دلی که ذکر تو را کرده نان روزی خویش
شه است اگر چه به ظا
|
|
|
|
|
میان جمع و تنهایی که تن ها جمع تر می شد
|
|
|
|
|
بر قایقی نشسته و سمتِ تو رانده ایم
اما دریغ، در وسطِ راه مانده ایم
|
|
|
|
|
دستم نمی رسد به کعبه تو
بهانه نکن
|
|
|
|
|
و قاب زندگی برای سیب...کوچک.
|
|
|
مجموع ۱۲۳۶۵۶ پست فعال در ۱۵۴۶ صفحه |