چهارشنبه ۵ ارديبهشت
|
|
|
|
یک بار دیگر رسیدی یلداتر از شعر باران
همراه برف سپیدی با فصل سرد زمستان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آری ز بوی مهر جنان می شود جهان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاییز فصل بی رغیب رنگها
فصل دیوانگی های لحظه ای
فصل عشاق بی پروا ،فصل برهنگی
پاییز هزار رنگ ،هزا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشقم باش که درمان منی با عشقت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشام دیگه اشکی نداره
از فراغ یار بی وفا بیاره
آخه زدلم طاقتی نمونده
بیوفا درد دوری نشونده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه رویی و
نه بی‌چشم و رو
آه
ای چشم دو رو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دوری حکم کردند بینمان را
و در غربت نهادند قلبمان را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گنجِ نایابِ درونت سهمِ من انگار نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میدانم روزی دلتنگ خواهی شد..این روزها خواهد گذشت "
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دنیا مثلِ آشِ کشکِ خاله ست
همینه که هست ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم تنگ است برای روز های شاد جوانی
برای روزگار خوب و خوشحال قدیمی
دلم تنگ است از این بن بست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کم کمک می رسد از راه شب طولانی
شب حافظ، شب معرفت انسانی
شب لبخند، شب نو شدن خاطره ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیش‌ها بر تنم از مردم عامی دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جماعتی ست
دور ما
به فرادا زیبا ست
نماز وصل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کم کمَک افسانه ی پاییز پایان می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاقبت گوشه نشین شام تنهایی منم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفتی کجا تو ماندی ای بی وفا گل من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهتاب را ندیدم امشب.
آیا که پرده از نقاب برداشته ای؟
آری،
به گمانم که پرده از رخسار گرفته ای،
یا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شمه‌ای ز نفخه‌ات بر سر تربتم چو پیچد،
درِ قبر برگشایم ز درِ حدیث رَجعت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیده ام سخت براحوال دلم، گریان است
دردل ازدیدۀ خونبارغمی پنهان است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وفا نکردی و کردم وفا به غمت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق از دل جو تو ای گلزار من
بشنو از من این سخن این راز من
کل این عالم نهان در قلب توست
دیدگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب به بابا می رساند دخترش را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیر زمانیست
که خونین است
کام مغرب از صید خورشید
کس چه می‌داند
باد بی‌رحم پاییز
از چه رو بر سبزی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میدانم امشب در سماع خویش میمیرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سینه ها فصل خزان ،،هست ناله و آه وفغان
پس کی به فریاد می‌رسی ،،مولای ما صاحب الزمان عج
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من تو را سجده میکنم
چونکه تو لایقی برآن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به فردا می رسم یا نه نمی دانم چه انجام است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آغوشم را گشودم
تا تورا در آغوش بگیرم
نمیدانستم باد پاییزی
مرا از خواب بیدار میکند.
آگرین_یوسفی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهتاب را ندیدم امشب.
آیا که پرده از نقاب برداشته ای؟
آری،
به گمانم که پرده از رخسار گرفته ای،
یا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو مپندار، که من با دگران سر مستم
بوی زلف تو هنوز، در پی من می آید
خود فروشی نکنم، جز به یک خند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وه که به یادم تویی ای مهربان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از نشاط تو می نویسم
تو از عاقبت من بگو میان تو من و دنیا
شاید نگذاشته باشی عمرم ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیری به گذر بر سر کودک میزد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرا از روزگار و از دنیا شکایت داریم با دعا و مثبت اندیشی روزگار را شیرین کنید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سیه پوش آسمان و اهل زمین است
سالروز هجر یار امیر المومنین است
مدینه شرمنده و امروز غمین ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سوز سرما چون رسد
دلگرم تو جانا منم
در خزان سرد جان
با عشق تو مانا منم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش، در اوج اقتدار
بی هیچ چشمداشت
چونان نخی باریک
بگذرم از سوراخ سوزنی
برای وصله بر
تنپوش پاره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را زبانه می کشد تمام روح و پیکرم..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ازّل و آخِر خداوند هست و هست
ظاهر و باطن خداوند هست و هست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا استخوانم سوختم
رفتنت را بزم بود.
مثل خورشید میدرخشیدی،ولی!
من خود تو را افروختم.
دفن کردم غر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما شهروندهای شعر و شعور هستیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلی آرام یعنی عشق در کاشانه ات باشد
تو گر شمعی شوی بی وقفه او پروانه ات باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادر بدون نور تو در قلب و ذهن ما
تاریک تاریک است این شب های بی فردا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوبان به تو می نازند، تو را با ما گنه کاران چه کار است
مستان ز تو مِی گیرند، تو را با ما هوسبازان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرگ هم شرف دارد به این سگ زندگانی ها
چیزی نمیخواهند جز این بی وقفه بانی ها
گویند فصل امتحانات است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یارب رسان نسیم رحمت خود برد یار ما
که از فضل تو بگشا ید گره از رو ز گار ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دخترم نازنینم چشماتو وا کن
با چشم باز به دنیا نگا کن
اون جلو جلوها
پشت این کوچه پس کوچه ها
ادماش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حالا که پر میکشد
دلم به هوایت....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیجده سال معصومیت کم نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشقِ پنهان ، موجبِ روشن روانی می شود ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در دل سنگت اگر جا نشوم می میرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بلبل عاشق و دلداده گرفتار مکن
شا‌پرش گر‌بِکَنی‌کَنده ا ز آن‌یار مکن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هنوز هم یادت
می‌دهد بوی گل نرگس نچیده،
طعم انار رسیده.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از چشمان شهلایت
تا قلب مهربانت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه غریبانه می گذرد روزهایم بی تو...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر نو
خانه
شاعران
احسان صدوقی
دفتر شعر کور سوی امید
مرگ
مرگ
۱۴۰۰/۱/۱۹ شماره ثبت ۵۸۸۱۳۷
مر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر صباح از دل،آرام منم،خدایا! تو طلبیدی
یک روز دگر آیم و با عشق،اینگونه دچاری
ناچار ز نزدیکی تو،د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خیالت هست ای بی وفا چه کردی با دلم
عمری به پایت سوختن این مزد و حاصلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر گردنت گردن آویزی نامرئی انداختم
روحت بر تن مرده ام زنده و سیال است
روزم را درهم شکستی
شب نیز ر
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۳۶۰۷ پست فعال در ۱۵۴۶ صفحه |
مهدي حسنلو
بانام ویادخداو درودبرشما بانو نجفی عزیز
بهروز عسکرزاده
سیاوش آزاد
محمد شریف صادقی
سید هادی محمدی
عارف افشاری (جاوید الف) 
