چهارشنبه ۵ ارديبهشت
|
|
طلوع خورشید از شانه هایت مست بر بام بهار می چرخ
|
|
|
|
|
یادت به خیر ای دوست ای صمیمی ای یگانه یادت به خیر
|
|
|
|
|
حالا که خداوند چنین داد و چنان ات خیرات بکن بوسه ای از
|
|
|
|
|
باوری ساخته ایم روی دیوار خیال به درازای افق به بل
|
|
|
|
|
بیا بنشینیم همینجا کوچه دلتنگ کنار در آبی رنگ
|
|
|
|
|
چقدر باور احساس گیج من سخت است کنار این همه پائیز نو ش
|
|
|
|
|
در بیراهه ای تنگ عصازنان می روم بسان پیرمردی که روزه
|
|
|
|
|
من انگاری شما را می شناسم من این مهر و وفا را می شنا
|
|
|
|
|
از همیشه تا همیشه دخترخوبی بوده ام . دخترخو
|
|
|
|
|
کربلا یعنی حسین وعاشقی دیدن این هاهمه آوار
|
|
|
|
|
كسي نيست بگويد كه اين كس چرا تنهاست در جوابش مي گويم
|
|
|
|
|
پشت در سكوت سقف زندگي خمود روبروي من تمامي غروب قل
|
|
|
|
|
دلم شکست صدای ازش بلند نشد دلم شکست هیچکی غیره خو
|
|
|
|
|
قصه شنیدی تاکنون از دلی حزون لبی پرخنده با چشمان گر
|
|
|
|
|
جشنِ عروسی چه شبی همش چو مهتابِ قشنـگ دوستان هستن تو
|
|
|
|
|
قسمت هایی از یک قصیده خاص:
دیوانه ها نام خدا را دو
|
|
|
|
|
بگذار بمیرد عشق آی تو که رفته ای.... به دیدارم نیا هو
|
|
|
|
|
فکرِ یک روزِ دگَر، تا که سلامی شنویم هر چه دل گوید و خو
|
|
|
|
|
جهت سیر شدن از یک روز سخت به صرف شصد درصد گوشت خالص،
|
|
|
|
|
شاعران نمی میرند افسانه می شوند سوسوی واژه هاشان ر
|
|
|
|
|
بداهه:فرزاد بهارا
با خنده های سبزمون یک روز ک
|
|
|
|
|
تمام ثانیه های تلخ بی تو بودن را شمرده ام همان روزها
|
|
|
|
|
***** خاطره تلخ زلال ***** گفته ای بامن بمان مانده ام
|
|
|
|
|
حکم پیچیدن درتورا سایه ی دیواری به من داد که خورشیدش
|
|
|
|
|
یگذر از فالهای تاروت قسم به هر تار م
|
|
|
|
|
روزی که بند نافم رابریدند استارت زندگی را فریاد کردم
|
|
|
|
|
بسم الله *************** نسیم ضجر من تکراری درد است گذشت
|
|
|
|
|
اشعار زیر را در "بداهه سرایی2 " که به کوشش دوست گرانقدرم
|
|
|
|
|
شعری:خالدبایزیدی(دلیر) «کودکانه» تمام اسباب بازی ها
|
|
|
|
|
سینه ی پر زخمه ام باز خس خس می کند پشت این حنجره ام
|
|
|
|
|
زردی از من سر خی سهم تو رویا از من مشق های ریاضی از
|
|
|
|
|
با وقار! دلت را کدام " کلام " [ رام ] می کند تا ملکه
|
|
|
|
|
یه روزی شاگرد بودم تو کلاس نشسته بودم حرف هایِ معلمُ
|
|
|
|
|
با تب دنیا و تاب زندگی می کشم بر رخ نقاب زندگی خشت خش
|
|
|
|
|
من آن مسافر شب در قطار خاطره ها نمی رسی تو به آنجا٬قرا
|
|
|
|
|
قهقهه باران در ناودان تردید سیمرغ در تخیل و خرافه
|
|
|
|
|
نیمه شب دوش صدایت کردم واله و مست نگاهت کردم
ی
|
|
|
|
|
این آخرین شعر زمستون بعد از این شعرای امسالم رو دیگه می
|
|
|
|
|
کسی پرسید اندوه و غمت چیست؟ بگو یار و طبیب درد تو کی
|
|
|
|
|
یک دستم ماه،یک دستم ستاره** چه شبهایی که انتظار کشید
|
|
|
|
|
من ماندم یک موج سکوت و خیالی که بدل پر پرواز کشید تا
|
|
|
|
|
سایه ات همیشه با من است گرفتار میشوم دستم را میگیری
|
|
|
|
|
چشمانم تار می شود و نمی توانم سیمایش را در وجودم به نظ
|
|
|
|
|
گاهی وقتها از خودم هم بدم می آید فکر گذشته را که میکنم
|
|
|
|
|
این در خشیدن که از لطف خداست در وجود مردم ایران ماست
|
|
|
|
|
نفسم دسته خودم نیست نفسم دسته چشاته بگو یاد من هنوزم
|
|
|
|
|
کنج لبهای تو را معجزه باید نامید تا زدم بوسه بران
|
|
|
|
|
نه اینگونه نمیشود قصد جانت را کرده ام... تمام
|
|
|
|
|
برای دیدن گل ها برای شستن دل ها در این شب های بارونی
|
|
|
|
|
بلبل ازروی درخت پروازکرد گل بخندید وبرایش نازکرد ب
|
|
|
|
|
نفس ؛ به شماره با رقص ِ واژگان دیده ؛ خیس در بی
|
|
|
|
|
بامن از امواج پر غوغا بگو امشب از گرداب و دريا بگو
|
|
|
|
|
تک بیتی(بداهه):فرزاد بهارا
ولگردیِ صادق میان واژه
|
|
|
|
|
۱- عاشقانه ی (پیمانه ی سربه هوا)
هستی من مست هست کی
|
|
|
|
|
در خلوت قلبم برایت شعری زمزمه می کنم چشمان ِ غمگ
|
|
|
|
|
بعد از فوت شدن از شعر، قلم را شستم، تا سَنبُل آزادی ش
|
|
|
|
|
حق را بچین! (زلال عروضی قافیه دار پیوسته) . ای باغبا
|
|
|
|
|
رباعی
افراد جهان سه دسته هستند بدان یک دسته س
|
|
|
|
|
می آید و ... سبز می شود خاطرات خشکیده ی چند ساله ام ق
|
|
|
|
|
شعری از:خالدبایزیدی(دلیر) «پدر» بچه که بودم گاهی ب
|
|
|
|
|
عیبِ والله پیشِ من نیا هنوز داغِ دلـــــــم باورت ن
|
|
|
|
|
اسبِ قصه ی من سرکشی اش را طوری توجیه کرد انگار، ی
|
|
|
|
|
آویزان شده ام چون رختی از بند زندگی ! با ه
|
|
|
|
|
تنها بازمانده ی اندوه و آه اشکی ست در حسرت سپیده دم
|
|
|
|
|
1 با من نیستس و با خودت وقتی زنگ ها بر مدار رنگ اند
|
|
|
|
|
بی خبر از حال هم بودن چه سود برمزارمردگان خ
|
|
|
|
|
دلم گرفته فقط یک بهانه میخواهم برای دفتر عشقم ترا
|
|
|
|
|
محبت در جهان مانند وام است نزولش بر مسلمانان حرام است
|
|
|
|
|
چه بلوایی چه آشوبی ست دلم دریای طوفانی ست سراس
|
|
|
|
|
زیر پوستین حصاری این شب در حصار مهتابها زنجیر شده پ
|
|
|
|
|
صحفه ي آخر...! ----------- گفته بودی برگ ، برگ جانانه ی د
|
|
|
|
|
سپیدی که من می گویم مثل غزل با لبهایت، بازی می کند تا
|
|
|
|
|
بردیده ی خود طرح سوالی دارم ای کاش بدانی که چه حالی دا
|
|
|
|
|
بلم ران بود و زورق بود و دریا شبی مرطوب عشق انگیز و مهت
|
|
|
|
|
چگونه من زتو دل برکنم، کجـــــــــا بروم
|
|
|
|
|
شورش می کنند یاخته های تنم در نبودنت... سرود درد می خو
|
|
|
|
|
سکوت و باز هم سکوت خنجری شد که کند پاره این قلب مر
|
|
|
|
|
در چشمهایشان خیره شوی راز تلخی را می بینی مدتهاست
|
|
|
|
|
من آمدم دنیا فقط در این حوالیها یک عمر جنگیدم برای نان
|
|
|
|
|
از شب جدایی تو هر شبم هزار یلداست روزم از شبم غمین ت
|
|
|
مجموع ۱۲۳۶۰۹ پست فعال در ۱۵۴۶ صفحه |