سه شنبه ۴ ارديبهشت
|
|
پدر باشد برایم کوه ایثار
به مهرش دل تپد در سینه بسیار
|
|
|
|
|
چشم داد و دل شکست تا عاشقت بیند
چون عارفان دور ز تجملات تاحدایت بین
|
|
|
|
|
احساسات خرج همه
یا همه درگیر احساسات؟
یک دیالکتیک تنهایی!
|
|
|
|
|
باردیگر تک بیت های عاشقانه
در مغزم بساط پهن کردند
برای خودشان بزمی تدارک دیده
غرقِ رویا
نمیدانم
|
|
|
|
|
درخت بارور باشـد هـدف بر ضربه ي سنگ اسـت
درخـ
|
|
|
|
|
به غیر از علی عشق معنا ندارد
|
|
|
|
|
بی تو
اما
نفسم به
کما رفت...!
|
|
|
|
|
آهای آدمایی که شهروندید ،
دراین فلاِت گُل گُلی
|
|
|
|
|
سکوت در تو صدا شد، دچار فریادی!
شکوفه داد صدایت به شوق آزادی!
.......
|
|
|
|
|
دختر شهریور
آرام شعر موهایش را
می بافت
|
|
|
|
|
تو مثل خواب اول صبحِ مه ای
|
|
|
|
|
ای قد رعنا به فدای توام...
|
|
|
|
|
مجنون نمیشود دگر این گرگ خوشخوراک
|
|
|
|
|
غرق دریای پریشانی عشقت شدهام
|
|
|
|
|
در من خدا چه دیده وقتی دمیده جانم؟
|
|
|
|
|
شعر عشق می آید درقلب غزل .کلاسیک.عاشقانه.سپیده اسدی.مهربان
|
|
|
|
|
احساس من درون کاسه شک غلط می زند مدام...
|
|
|
|
|
کاسهی دلتنگی ام لبریز شد در انتظار
از دَرَت بر ما مگر باد صبا آرد خبر
|
|
|
|
|
آخرین مقصد همین آوارگیست...
|
|
|
|
|
اين نسـل نـوزاد بشـر در كـار خـود حيـران بـُوَد
|
|
|
|
|
نشسته ای با گرمی کنار خاطره ها
|
|
|
|
|
حافظه ی احساسی گم شده است
|
|
|
|
|
لعن و نفرین بر تو دل،این کار صدشیطان نبود
|
|
|
|
|
درویش خاکسار به دولتسرای شاه
آورده است دست گدایی برای شاه
|
|
|
|
|
کعبه دارد عطش زادن دلداری را
|
|
|
|
|
به خداوند که تاج سر عشق است علی....
|
|
|
|
|
پدر را
مثل مادر دوست دارم
|
|
|
|
|
گدای هوای مطربی بر سرش زد
|
|
|
|
|
عشـق گـفت : ز من مـکن دمـی خـودداری
مـهر گـفت : مـرا به خـاطـرت میسـپـاری
عـقـل گـفـت : که زیـن
|
|
|
|
|
با درود و احترام به همه هنرمندان گرامی و مدیر محترم شعر ناب و دوستان همکار ایشان، تلاشگران پاسداشت ز
|
|
|
|
|
میان اندوه دلم فرشته ی نجاتمی
رنگ چشاتو دوست دارم.....
|
|
|
|
|
مارا که نظر بر رخ تو دوخته باشد
|
|
|
|
|
درود و عرض ادب
بیا که قاصدک امشب به تب گرفتار است
وجود لاله سراپا ز غصه تب دار است
شقایق
|
|
|
|
|
آتش پارس
در مزگت آتروپات ویران
آتشکده ی تخت سلیمان
اسرار زبان سرخ آتش
گردیده به کوه و دشت پنها
|
|
|
|
|
پدر ، خدای خمیده برای یاری تو
پدر ، کمی نرسیده به نامداری تو
|
|
|
|
|
حق است مفتخر به چنین اسم اعظمی
|
|
|
|
|
می ساید از حرص، دندانهایش را
خوابِ سنگینِ شب بو .
|
|
|
|
|
بارالها ! ما را برسان ،
به آن جایگاه عشاق
|
|
|
|
|
خداونـد سخن گويـي ، سخـن گويد كه مي گويـم
|
|
|
|
|
گلوله خورد کوچه
خاطراتمان
پخش زمین شد...!
|
|
|
|
|
دویدند روزها و شبها
از نشیب غروب
تا به اوج طلوع
تا به آنجا
که آرامش دستهای تو بود
شانههای ت
|
|
|
|
|
کَه بُود عمر گران بر زندگی جولان مزن
|
|
|
|
|
[--مخاطب خاص!]
چه واژهی زیبایی...
***
کاش واقعی بودی!
|
|
|
|
|
می کشی شعله به هر گوشه ی ویرانه که چه
|
|
|
|
|
تو اگر پنچره ی دل خود باز کنی سوی دلم
دل من گرم شود
همچو چای آتیشی
گرم و تو دل برو
در اولین دیدا
|
|
|
|
|
برف چشمانم که زیر خورشید نگاهت
آب شد
|
|
|
|
|
خوبِ من! من را بیاور با خودت
|
|
|
|
|
آتش عشقت درونم را چه نالان کرده است
من نی ام تنها بسوزم سوخته گانت کشوریست
|
|
|
|
|
اکنون پاییز دل انگیز
در سینه ام ردی گذاشت
ردی از صدای پای صدایت!
که انگار از دالان بی انتهای خاطر
|
|
|
|
|
خسته ام من خسته از پاییزِ غم
|
|
|
|
|
خورشید که سر میزند،
ماه
با
ستارگان چه خوابی میبینند؟!
رها_فلاحی
|
|
|
|
|
بیهودهست تسلای مترسکی
میان مزرعهای سوخته...
|
|
|
|
|
برای معشوقه ای که
هیچ گاه نداشته ام
|
|
|
|
|
یارَب،این چه دردیست که درمان ندارد...💔
|
|
|
|
|
می رسد روزی که در اعماق چاه
یوسف هم بی کاروان خواهد نشست...
|
|
|
|
|
گر " بود" تو بر ستمگری پابند است...
|
|
|
|
|
گوسپندی قدیم اگر می مرد لاشه اش را شغال هم می خورد
چند روزی به لاشه خوش
|
|
|
|
|
کاش بیایی و نروی به مدار مهربانیت بفرمائی
|
|
|
|
|
پدر ای سرو بلند قامت عشق
تو همان نماد کوشش
تو همان مرد شریفی
که خودش یکه و تنها
بار سختی را کشد
|
|
|
|
|
قلب وسعتی دارد به اندازه ی حضور خدا!!!!!!!
|
|
|
|
|
آری در این راه درازم سخت دل بستم
تا بین عقل و دل بیابم انتخابم را
|
|
|
|
|
به یاد آقای ارجمندم، زنده یاد
سیّد حسین حکیمی بافقی
|
|
|
|
|
در بغض ِ گلو گیر ِ دلم زخم ِ شکار است
|
|
|
مجموع ۱۲۳۵۷۹ پست فعال در ۱۵۴۵ صفحه |