چهارشنبه ۵ ارديبهشت
|
|
قند را در دل سنگ آب کنی شعر بگو
حتم دارم نسب از شهر فریمان داری
|
|
|
|
|
مهر تو در دو جهان بهر سفر ما را بس
|
|
|
|
|
تو را گم كرده ام امشب ندارم شوق ِ فردا را
|
|
|
|
|
من آن مرداب خامـوشم سپید دست هایت کو؟
|
|
|
|
|
1_"بانوي مـرتد" 2_ "پسر همسایه" 3_ "عشق بازی" 4_ "چه كرده اي " 5_"حـورااء ی نائـم "
|
|
|
|
|
بدون دوست نمی میری...اما با دوست شاید!
|
|
|
|
|
رد پای عمر
چون
ماریست آرام و بی صدا
|
|
|
|
|
به حکمت دلم شده سنگفرش پای هر رهگذری
گذشت کرده ایم و خاک جاده ی وفا شده ایم
|
|
|
|
|
چندیست به عاشقانه ی بید و باد حسادت می کنم . . .
|
|
|
|
|
ح...........ق .............
|
|
|
|
|
ندايي آمده هردم،كه گر خوابيده اي برخيز
درخت بي ثمر بركن،وز اين بيهودگي پرهيز
|
|
|
|
|
فهرست
را مرور میکنم
اسمی
از من
|
|
|
|
|
هست من را آرزو گیرم به کف دامان دوست
درد چون آید به پیشم می کند درمان دوست
|
|
|
|
|
شب است و گوهری خفته به تابوت
از این غم کل عالم ، گشته مب
|
|
|
|
|
بِذِکریکَ عَینی تَذرفُ الدَّمعَ کَالشَّمعِ/وَمَا اَطیَبَ الرُّؤیاکَ فِی قَطرَةِ الدَّمعِ
|
|
|
|
|
فرياد مي زنم از اعماق تاريكي
مخاطبم كيست؟؟
سياهي با صدايي گنگ و مبهم
|
|
|
|
|
وامانده در خويشم
به دنبال چه مي گردم
|
|
|
|
|
روی خط،جای غزل،سیل به راه افتاده!
|
|
|
|
|
همچو صد گیس سمای، لیک در نزدیک من
لطف کن از سرنوشت رنگ ها چیزی مگو
|
|
|
|
|
برای دوست عزیزم ابوالفضل پور عرب
|
|
|
|
|
ساعتم را
برای هفت و سی دقیقه صبح،
کوک می کنم
|
|
|
|
|
آهسته و بیصدا می روی
محو می شوی از تمامِ فصولم.
|
|
|
|
|
از تو آرامش نمی خواهم پریشانم مکن
|
|
|
|
|
اری .....من با تمام وجود عطر نوروز را....
|
|
|
|
|
عمر هر چی غیر از عشق مثل عمر کوتاه
|
|
|
|
|
گمانم خواب می بینم
خودم را در جهان شاداب می بینم
به اوج آسمان دل زلال ناب مــــــــــــــی
|
|
|
|
|
فاطمه جان
اسم من مسلمان است
ولی نمی شناسمت
رو به قبله تو خم می شوم
|
|
|
|
|
در سخن خانه دوش،قصه ي مردي دلير
برده قرارم ز دل،بر سر پيكان تير
|
|
|
|
|
بر جان مگرت نقش رخش رسم نمودی
|
|
|
|
|
طرحی از:خالدبایزیدی(دلیر)
«طرح»
جهان قفسی است
ومن کبوتردربند آن
آه خدای من!
به من بگو
|
|
|
|
|
تاج خروس/ دو هرمی/ هم قافیه/ مثمن
|
|
|
|
|
چرا عالم چنین ، ماتـــــــــــــم گرفته
جدا گشته ز شادی ، غــــــــــم گرفته
|
|
|
|
|
جاده با من می رود ،من جاده از بر می کنم
هی بگو می خواهمت،لابد که باور می کنم !
|
|
|
|
|
شاید شفیع گناهکارترین مخلوق خدا گردی.
|
|
|
|
|
عشق آری امروز ...
سبزه را باز گره خواهد زد...
|
|
|
|
|
دوبیتی
نشسته دل میان باغ رویا
شکفت از خاک دل گل های مینا
تو با موسیقی ناز نگاهت
به رقص
|
|
|
|
|
ای نسیم سحر امروز چه بر دل داری
|
|
|
|
|
ســــاز داریم تــــــا ساز !
امان از روزی که
صدای سازِ دلِ تو
در گوشم بپیچد
|
|
|
|
|
بانو بگو ...!؟
بگو ، قلب تو پر از موریانه های عهد نامه است...
در ملأ عهد می بندی ،
به صندو
|
|
|
|
|
من گمـانم حق آب و سبـزه و گل میبری
|
|
|
|
|
در دستانت کمی عشق برایم بیاور
از بس شبها برايت خيال با فته ام
تحملم سر آمده است
|
|
|
|
|
ازخودت گشته تهی یا که توهم داری
باورت شد همه جاحق تقدم داری
|
|
|
|
|
مدینه
خسته است از شب سکوت
پر شد از بوی آفتاب
|
|
|
|
|
گل هرم/ تک هرمی/ دوازده رگی
|
|
|
|
|
گرتو فرهادم شوی،
شیرین چولیلا می شوم
|
|
|
|
|
ارزانی نقّادان این درگاه.
بخوانید دوستان
|
|
|
|
|
... و طبیعت را به هزاران ساعت
تقسیم نمودند
ز عهدی بس دور
به گمانم 8
|
|
|
|
|
از شعله های پشت آن در چارده قرن است
صد آسمانِ دود را در سینه ای دارم
|
|
|
|
|
تابکی ایـــــــــــن لانه را ویران کنیم
قوم را هــــــــرلحظه سرگردان کنیم
بی سبب این جسم وجـا
|
|
|
|
|
تنت بزرگترین وسوسه ی تاریخ است !
|
|
|
|
|
پراز دردم ،پرازتکرار آوار
پرازپس لرزه های سخت بسیار
|
|
|
|
|
بیا به خواب هفت سالگی مان برگردیم
|
|
|
|
|
چه زیباست که انسان زشت ها را زیبا ببیند درعین درشتی
|
|
|
|
|
نگران نگاه ِ کورمات ِتو
به گلدان شکسته ی راغه اثیری ِ لکاته ام ؛
نیمچه ناخدای خنزرپنزر ِ دند
|
|
|
|
|
چون تب عشق تو در سینه ی ما خانه کند
عالمی را زغـــــــم هجـــــر تو دیوانه کند
|
|
|
|
|
شراب بیاور ساقی
از غم هجران او مجنون خیالاتم گشته ام
|
|
|
|
|
آنکه از نام تو بر شعر تَرش قافیه می بست منم
|
|
|
|
|
قسم به عشق مگردان تو روی زیبا را
به روی شانه بیاویز زلف چون چلیپا را
|
|
|
|
|
برای منوچهر مجاهد نیا استادم
|
|
|
|
|
و از یاد نمی برم
مردی که هر روز
به گنجشک ها دانه می دهد
هم
|
|
|
|
|
قدم گذار در این دل که دلبرم باشی
برای هرچه که گفتم تو باورم باشی
|
|
|
|
|
تو نگاهت به خدا و
من خیره،
به روزنه ای روشن
|
|
|
|
|
آرش... مرزداران کشورم کو
جمشید دانایی فر کجاست
|
|
|
|
|
چاه ویل است این شبِ تاریک دلِ زخمم کبوترِ این چاه
لانۀ این کبوتر است انگار سرِ انگشتهای دیوِ سیاه
|
|
|
|
|
مى گزد دندان لب و لب مى شمارد روز و شب
كى شود بيند تو راچشم از لب بام تو شب
|
|
|
|
|
ای سَـــحَر در سینـــه ی احساس ها
شــــعر تر در ســــینه ی احساس ها
|
|
|
|
|
پیام ها اگر حاوی غم هم باشند باعث سرورند چون دریچه در قلب ها از هر دوسو باز شده است.
|
|
|
|
|
بسان قطره ای آبم میان موج دریاها
که هردم میبرد سویی مرااین فوج دریاها
|
|
|
|
|
ﺑﺎﺯ ﺁﺗﺶ ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺷﺮﺭ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ
ﻣﯿﺨﻮﺭﺩ ﺑﺮ ﺩﺭﺏ ﺧﺎﻧﻪ
ﻫﯿﺰﻡ ﺁﺭﺩ ﺭﻭﯼ ﺁﺗﺶ
ﻣﺤﺴﻦ ۶ﻣﺎﻫﻪ ﺍﯼ ﺑﻮﺩ ﻣﯿ
|
|
|
|
|
گرچه باگل نشود جمع به یک جا نرگس
داشت از روز ازل گل نظری بانرگس
|
|
|
|
|
دوکوتاه سروده:خالدبایزیدی(دلیر)
1-
چه غمگینانه آسمان!
به قفسی پرازپرندگان
ذل زده بود
|
|
|
مجموع ۱۲۳۵۸۲ پست فعال در ۱۵۴۵ صفحه |