پنجشنبه ۱۸ بهمن
|
|
به داد من برس ای همنفس کم آوردم
|
|
|
|
|
در بند کشم هر نطفه ی با عشق هر کرکس را
جایز هست لابد چاک کنم آن پر پر کس را
یارب با تو بگویم س
|
|
|
|
|
ساقی ساقی یادم کن !
حتی دربین صعود
|
|
|
|
|
می خرم ناز تو را قیمت آن هر چه که هست
|
|
|
|
|
یاد باد آن روزگاران یاد باد
قصه حق ضعیفان دائما فریاد باد
یا د روزهای خوش بهمن ر
|
|
|
|
|
*((افتخارنوبختی))*
****
ماییم وانقلاب که ما را ست پرثمر/
ازآن شدیم صاحب دریای سیم وزر/
****
آنا
|
|
|
|
|
باز دیشب زِ غم آواره ی صحرا بودم
باد یکریز زِ احوال دلم می پرسید
|
|
|
|
|
قعر دریای توهم برج عاجش خالی ست
|
|
|
|
|
غزه و خمپاره و فریاد ها
داد ها بر منطقِ بیداد ها
کشته های ...
|
|
|
|
|
پنجشنبه ها که میشود،
دلم پرواز می کند
|
|
|
|
|
هنوز مانده تبر های انتحاری من
|
|
|
|
|
من امشب همان ماهِ دیوانه ام
که چشمک به اهلِ نظر می زند
چه می دانم اما به رسمِ جنون
کسی دارد
|
|
|
|
|
در دو روزِ زندگـــی دیوانــه بـودن بهتـــر است
هر کسی دیوانه باشد بی گمان عاشـق تر است
|
|
|
|
|
قصه اینست که سمت تو مسافر بشوم
بال و پر باز کنم مرغ مهاجر بشوم
|
|
|
|
|
تخلیه ی افکار منفی در شعر .
|
|
|
|
|
خیال نکن که این شوق میرود از دست/
خیال نکن ته راه میشود بنبست
|
|
|
|
|
نداری چون تو مثقالی جلالی
|
|
|
|
|
این شعر روایت یک داستان عاشقانه است که پایان تلخی دارد…
|
|
|
|
|
قایق سهرابی و در دل، تو پارو می زنی
عطر خوشبویی چرا، بر زلف و گیسو می زنی؟!
داش آکل هستم ولی، ما
|
|
|
|
|
خورشید گشته سالی و اما تو نیستی
|
|
|
|
|
غزه ،یعنی درد های مشترک
از گلوی ما صدایِ مشترک
|
|
|
|
|
«جهان تا عشق باشد ، جان بدارد»
«کسی عاشق شود کو دان بیارد»
|
|
|
|
|
روی سیاه شعر من آخر سپید شد
|
|
|
|
|
خوش عاقبت هر که شود فانی حسین ...
|
|
|
|
|
اومرامی خواند ودلبسته رخشان می کند
تا من تب می کنم او غصه اذعان می کند
بغض های کهنه را همچون
|
|
|
|
|
او همچنان غزالی میرفت با چه حالی
تا شاخه ای بلرزید دیدم دوان بگریخت
|
|
|
|
|
بخند، ای روح، که جانم جان بگیرد
|
|
|
|
|
دلبرا دل برده ای تا کی نیایی پیش ما
ساز ما را سر مکن دیگر نمانی پیش ما
|
|
|
|
|
لحظه ها بر من فــرود آمد ، فـرود آمد ، فــرود
آخرش رنجور و تنها مِی ز قلـبِ خود چشیـدم
|
|
|
|
|
یارم چو پروانه
آمد به این خانه
دلم شده آواره
این خانه و آن خانه
|
|
|
|
|
این آن طلایی ست
که می گویند
|
|
|
|
|
آلاله ای که خار میشود گناست
آواره ای که خان میشود خداست
آشفته مثل گیسوی بیدیم و مانده ایم
آن شانه
|
|
|
|
|
اندکی سوز زمستان است می سوزد دلم
|
|
|
|
|
دلم آهنگ غمینو که یارم آن نمیفهمد
|
|
|
|
|
کلام عاشقیِ ما،خلاصه در چشم است
نگاه من چه سخنها به چشم او دارد...
|
|
|
|
|
هر آنکه خود عزیزی بیش گردد
گرفتارِ خدای خویش گردد
|
|
|
|
|
آفتاب از بام شب گویا غریب افتاده است
|
|
|
|
|
پای آن رهگذر این قلب سزایش کردم
|
|
|
|
|
جسور بودم و صادق دلم هوای تو بود
به پایه عشق ات قسم، دلم دوای تو بود
به باد تکیه نکردم که نشکنم
|
|
|
|
|
خداوندا درودی از تو باشد بر محمد وآل پاکش تا قیامت
درختی پر تناور ازپیام آور تا بروید جایگاهی در
|
|
|
|
|
معشوقه ی خورشید ! بالا می نشینی
|
|
|
|
|
مرگ را نمیکردم باور جز در خیال
حال دیدهام مرگ را با جان و دل
بیخیالِ بیخیال
|
|
|
|
|
همّتِ پیمانه از پیمان من افزون تر ست ..
|
|
|
|
|
در حراج خاطرات
آشنایی خوش مطاعیست
آشنا مپندار تو مرا
بیگانه با خویشم بدان
شادیهای ما را روزگار
|
|
|
|
|
نماز صبح بپا دار که شب ادامه اوست
نگر که ماه برآید که شب بهانه اوست
|
|
|
|
|
مصممی که پریشان کنی خیالم را
به انحصار کشی روز و ماه و سالم را
|
|
|
|
|
ای کاش که در کوچه ی ما هم قمری بود
پایان شب ظلمت ما را سحری بود
ای کاش پس از اين همه محنت که کش
|
|
|
|
|
و حالا
میان این همه اکنون
تو.......
تنهاترین آنِ سرگردان منی
شراب..........
شعر..........
شه
|
|
|
|
|
من زنم،عاشقم ،بقرآن که
عشق هم اشتباه می خواهد
|
|
|
|
|
❤️به هستی به از عاشقی کار نیست❤️
❤️به دنیا به از یار و غخوار نیست❤️
|
|
|
|
|
از پچ پچ باد
از رد پای چسبیده ات بر خیابان
دانستم
که تازه از اینجا گذشته ای
تا بگیرم
سر نخ
|
|
|
|
|
آرامش شاخه ای را بادی پریشان می کند
....
..
هوای تلخ ابری را خنده اش بارانی کند
|
|
|
|
|
آجر به آجر
خانه پوسید
هنوز قلبم در آن
به انتظار تو زنده است.
رها_فلاحی
|
|
|
|
|
داری مۆوەکانت لەیەک کەرەوە
سەربەستی باڵ و پەل ههڵوهشان دەکات
ئەم مزیارانە
لە هەڵفڕین کابۆکی ر
|
|
|
|
|
در زمین بی نشانی تک نشانی بنشانی...
|
|
|
|
|
سازیست در دلم،
که دلتنگی و
دلتنگی؛
از گلویش میتراود!
لیلا_طیبی
|
|
|
|
|
در هر زمان به رهگذر روزگار تو
ماییم عاشقان دلیر دیار تو
|
|
|
|
|
جوان گشت و عزیز مصر را در خدمتِ خود دید!
ولی این لحظه جبران غمی که خورد، آیا بود؟
احمدصیفوری
|
|
|
|
|
من زخمی شبیخون
هزاران زمستان غمگینم
که سالهاست بهار
کوچ کرده از حوالی دنیایش
|
|
|
|
|
نهایتِ شبم ، بیگانه با طلوع
|
|
|
|
|
ای ساربان اُطراق نه ! پر شورِ زین جـــا رفتنم
|
|
|
|
|
ما را به خویشتن وا نِه ،
اوضاع ازاین که هست ،
خیلی بهترمیشه والله
|
|
|
مجموع ۱۲۹۶۲۶ پست فعال در ۱۶۲۱ صفحه |