پنجشنبه ۶ ارديبهشت
|
|
من آن مسافر شب در قطار خاطره ها نمی رسی تو به آنجا٬قرا
|
|
|
|
|
قهقهه باران در ناودان تردید سیمرغ در تخیل و خرافه
|
|
|
|
|
نیمه شب دوش صدایت کردم واله و مست نگاهت کردم
ی
|
|
|
|
|
این آخرین شعر زمستون بعد از این شعرای امسالم رو دیگه می
|
|
|
|
|
کسی پرسید اندوه و غمت چیست؟ بگو یار و طبیب درد تو کی
|
|
|
|
|
یک دستم ماه،یک دستم ستاره** چه شبهایی که انتظار کشید
|
|
|
|
|
من ماندم یک موج سکوت و خیالی که بدل پر پرواز کشید تا
|
|
|
|
|
سایه ات همیشه با من است گرفتار میشوم دستم را میگیری
|
|
|
|
|
چشمانم تار می شود و نمی توانم سیمایش را در وجودم به نظ
|
|
|
|
|
گاهی وقتها از خودم هم بدم می آید فکر گذشته را که میکنم
|
|
|
|
|
این در خشیدن که از لطف خداست در وجود مردم ایران ماست
|
|
|
|
|
نفسم دسته خودم نیست نفسم دسته چشاته بگو یاد من هنوزم
|
|
|
|
|
کنج لبهای تو را معجزه باید نامید تا زدم بوسه بران
|
|
|
|
|
نه اینگونه نمیشود قصد جانت را کرده ام... تمام
|
|
|
|
|
برای دیدن گل ها برای شستن دل ها در این شب های بارونی
|
|
|
|
|
بلبل ازروی درخت پروازکرد گل بخندید وبرایش نازکرد ب
|
|
|
|
|
نفس ؛ به شماره با رقص ِ واژگان دیده ؛ خیس در بی
|
|
|
|
|
بامن از امواج پر غوغا بگو امشب از گرداب و دريا بگو
|
|
|
|
|
تک بیتی(بداهه):فرزاد بهارا
ولگردیِ صادق میان واژه
|
|
|
|
|
۱- عاشقانه ی (پیمانه ی سربه هوا)
هستی من مست هست کی
|
|
|
|
|
در خلوت قلبم برایت شعری زمزمه می کنم چشمان ِ غمگ
|
|
|
|
|
بعد از فوت شدن از شعر، قلم را شستم، تا سَنبُل آزادی ش
|
|
|
|
|
حق را بچین! (زلال عروضی قافیه دار پیوسته) . ای باغبا
|
|
|
|
|
رباعی
افراد جهان سه دسته هستند بدان یک دسته س
|
|
|
|
|
می آید و ... سبز می شود خاطرات خشکیده ی چند ساله ام ق
|
|
|
|
|
شعری از:خالدبایزیدی(دلیر) «پدر» بچه که بودم گاهی ب
|
|
|
|
|
عیبِ والله پیشِ من نیا هنوز داغِ دلـــــــم باورت ن
|
|
|
|
|
اسبِ قصه ی من سرکشی اش را طوری توجیه کرد انگار، ی
|
|
|
|
|
آویزان شده ام چون رختی از بند زندگی ! با ه
|
|
|
|
|
تنها بازمانده ی اندوه و آه اشکی ست در حسرت سپیده دم
|
|
|
|
|
1 با من نیستس و با خودت وقتی زنگ ها بر مدار رنگ اند
|
|
|
|
|
بی خبر از حال هم بودن چه سود برمزارمردگان خ
|
|
|
|
|
دلم گرفته فقط یک بهانه میخواهم برای دفتر عشقم ترا
|
|
|
|
|
محبت در جهان مانند وام است نزولش بر مسلمانان حرام است
|
|
|
|
|
چه بلوایی چه آشوبی ست دلم دریای طوفانی ست سراس
|
|
|
|
|
زیر پوستین حصاری این شب در حصار مهتابها زنجیر شده پ
|
|
|
|
|
صحفه ي آخر...! ----------- گفته بودی برگ ، برگ جانانه ی د
|
|
|
|
|
سپیدی که من می گویم مثل غزل با لبهایت، بازی می کند تا
|
|
|
|
|
بردیده ی خود طرح سوالی دارم ای کاش بدانی که چه حالی دا
|
|
|
|
|
بلم ران بود و زورق بود و دریا شبی مرطوب عشق انگیز و مهت
|
|
|
|
|
چگونه من زتو دل برکنم، کجـــــــــا بروم
|
|
|
|
|
شورش می کنند یاخته های تنم در نبودنت... سرود درد می خو
|
|
|
|
|
سکوت و باز هم سکوت خنجری شد که کند پاره این قلب مر
|
|
|
|
|
در چشمهایشان خیره شوی راز تلخی را می بینی مدتهاست
|
|
|
|
|
من آمدم دنیا فقط در این حوالیها یک عمر جنگیدم برای نان
|
|
|
|
|
از شب جدایی تو هر شبم هزار یلداست روزم از شبم غمین ت
|
|
|
|
|
اینم برای زمستونه :
صدای خسته داره میگه دهانا
|
|
|
|
|
به نام او که روشنی بخش جان است عاقبت پر می کشم در آسم
|
|
|
|
|
روبروی پنجره می ایستم نزدیک عصر آنجایی که آفتاب غرو
|
|
|
|
|
من درختم شاخه دارم.ساقه دارم.ریشه دارم سر به گهو
|
|
|
|
|
_________ ناز مشرق __________ اینک آبــم، خاک صحـــرایت کجاس
|
|
|
|
|
رمقی هست هنوز نفسی هست هنوز گرچه یک قلب شکسته ول
|
|
|
|
|
شقایق...
آخرین بار
برای اولین بار
نگاه
|
|
|
|
|
برای رهای از کلمات بی معنی ثانیه های عمرت را تکان می د
|
|
|
|
|
سایه به احوال من ساده نیست خاکی راهم که در آن جاده نیس
|
|
|
|
|
خری دیدم که پالانش طلا بود خرامان رفته دائم در چرا بود
|
|
|
|
|
دنیا کشتزار نه ... کُشت زار شده است که در
|
|
|
|
|
وسعت ِ باور ِ من! به اندازه ی ِ پیراهن ِ تنهایی توست،
|
|
|
|
|
تمامِ روز خیره به آینه و رنجی که در آن جا مانده بود
|
|
|
|
|
مستانه می نویسم امشب_شعله های دیوانگیم دارد از فاصله ی
|
|
|
|
|
می دونم بی قراری ای شمعِ شبم حوصله کـن باز محبوب و گ
|
|
|
|
|
گله دارم از تو و عشق تو و جفای تو بسکه رنجیده دلم شکس
|
|
|
|
|
دلم از پروانه ها پروانه تر در حریم شمع تو دیوانه ت
|
|
|
|
|
اینم مثل بقیه مال زمستونه: ببین داداش لازم نیس که فی
|
|
|
|
|
گفتم روزها باردار حادثه است گفتی تمام پنجره ها بس
|
|
|
|
|
(از مجموعه شعر: و زمین نام دیگر من است...) از قربانی هر چ
|
|
|
|
|
شعری از:خالدبایزیدی(دلیر) «جنگل همیشه سبز» جنگل چه ب
|
|
|
|
|
خط تو مانده است هنوز روی تن درخت تو نماندی
|
|
|
|
|
آغوشِ آسمان.. . در همه شب هاي تاريك و سياه كه رو پوشا
|
|
|
|
|
به ناخدایی ات ایمان دارم در امواج سهمگین سکوتم.
|
|
|
|
|
زعصمت یک قدم پائین تر او بود که و صفش خارج از هر گفتگو
|
|
|
|
|
خواستم بنويسم چهارپاره! ديدم كه هركدام از ابيات ساز خود
|
|
|
|
|
قلمُ میشکونم،کاغذُ پاره میکنم،واژه ها را دورمیریزم
|
|
|
|
|
از اسکله ی خودت که پایین می آیی تصویرنمدارم بهترین
|
|
|
|
|
بالا بلند ِ خمیده قد ... گیسو کمند ِ سپید مو
|
|
|
|
|
ناسا،بعد از مذاکره با فرانو از خنده، فیلسوف شد! اتح
|
|
|
|
|
کابوس است و صدای ناقوس عطرِ تلخِ تریاک نشئه ی لذت ب
|
|
|
|
|
حالا که صحرا خانه و هر دره پل دارد هر ایل و هر قومی خو
|
|
|
مجموع ۱۲۳۶۵۵ پست فعال در ۱۵۴۶ صفحه |