جمعه ۳۱ فروردين
|
|
|
|
در مصر دلت دلی غریب نیست
شیدا شدنم بسی عجیب نیست
ای یوسف کنعان دل من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ژآن نازنین گلبرگ سبز نازبو بود
هرروز با برگ محبت روبرو بود
وقتی که سشوار محبت بود دستش
گیسو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی مرا تیتر زدی...عاشقت شدم
دیدم که با حرفِ تو من هم کمی...خودم
رفتی سرِ شب ..وَ من از خود گ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(یاد باد, اَن روزگاران یاد باد)
کودکی ها و رفیقان یاد با
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این نهال
که ازقلم تو قد می کشد
واین همه
چشم مهربان
دردست های تو...
کلام ات آواز کوچک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1- بچه ها شادی کنید!
.
باز می خندد بـهــار
بـــاز مـــی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن قدر سکوت می کنم تا بمیرم
لب به شعر نمی زنم
انفرادی حق من نبود
دست کم برای داستانت
سلو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک روز سرکلاس مثنوی دکتر محمدی که از اساتید
برجسته حال حاضرادبیاته طبق رسم زیبای
همیشگی اش این
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد از حلِ جدول مَندلیف،
اِسپاسم مغزی گرفتم!
در اولین کمک های پزشکی
دندانهایم را شمردند،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
آن روزکه عاشق بودی
حرفای زیادی داشتی
حرفهایی عمیق
ق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو باران شعري و من قطره ز شعرت
تو سيل خروشاني و من گمشده در سيلت
تو محسني و من حُسني ز شعرت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در غروب عصمتی آلوده
در هجوم خواهش های سربُریده
در باوری از درخت ِ بی ریشه
در سکوت ِ بغض های
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلاب به دهان دریا افتاد
و نهنگی که در هذیان ماهیگیر شنا می کرد
در کیسه ی راهزنی پرید
که در
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بؤیؤک وصال(وصال ِ بزرگ)büyük visal
یـئـنی گلمـیش قـونـاق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در طنین ِ عبور از زمان
دلم خالی نبود از احساس
تنها ، داغ ِ شقایق
کدر کرد ، آیینه را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری از:خالدبایزیدی(دلیر)
«طرح»
بوسه دیگر
واژه ای عاشقانه نیست
چه بسیاردیده ام
که عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیونتم
بارها پشت نگات ، بارها می خوندمت
رو به دیوار سیات ، زارها می گفتمت
تو کجایی من شدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ومن ازشهر خدا می آیم
از کوچه های روشن چشمانت
که از تمام نسل های بعد از من
زیباتر است .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا نیافریده زن.غزل سروده بی گمان
شعر بلند خلقتش لنگ تو بوده بی گمان
صورت تو ی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.....................................
......................................
...................
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سال دوم پشت کنکور (81) سرودم :
چو رستم بيامد از آن کارزار
ز درسی که داد او به اسفنديار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادرش چشم به راه
دست لرزان و دلي
.......................................-
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بسم الله
روزگاری
ریزعلی بود و قطارش
امروز
نوبت من ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای بی توخراب
بیا منو دریاب
ای همیشه درخیالم
واسه پروازپروبالم
ای بودن دراوج نبودن
ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب منم با شعرِ تو صد غصه دفتر می کنم
با درد های قلب خود شب تا سحر سر می کنم
این های و هو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گویی بویی از
مردی نبرده ام کِه
مردی، در دلم مرده است،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو اي اندوهگين مونس من تا هميشه
تو اي همدم
تو اي همره
تو اي زن
من امشب هديه آوردم بر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جدایی دور از یارم نموده
جدایی فتنه درکارم نموده
جدایی سوخت جان ناتوانم
زخویش وخانه بیزا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غمگین شده بودم، که غم از نیمه به در شد
این خُشکِ من از بی هنری، رو به ثمر شد
خطّی ز رُخِ یار،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی چه با رضایت، چشمان خود ببندیم
بر قصۀ حقیقت، از عمـــــــق جان بخندیم
ماییم و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از تو مستم ، دلم زخم است، شقایق
کنج قلبم، پر از درد است ، شقایق
نه عشق است و، نه سر مس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فهیمه رحیمی رفت زدست
غصه ها باز تو دل نشست
خالق اثرهای قشنگ وعامه
بانوی داستان های کودکانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راهِ ناهموار
*******
شسته خواهد شد مگر دامن
بس كه چركين گشته روح و تن
با دعايي مرد!؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سطل زباله ی اتاقم
پر شده است از
استعاره های قشنگی شبیه تو
و
دستمالهای مر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام به دوستای گلم که همیشه شعرام و میخونم و لطف دارن به من
این شعر رو مخصوص شما نوشتم
میدونم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یکی دیدم زمین را داس می زد
چه بی رحمانه گویی تاس می زد
کمی نزدیکتر چون می رسیدم
شقای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز خبر زان بت جانانه رسیده
پروا نکن ای شمع که پروانه رسیده
مدهوش ز بازیگری دولت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صفا نبود به باغ و گل و جوانه ی ما
نبود بیدلی آخر به کنج خانه ی ما
هوا گرفت و دل ما به گریه گری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منو روزای تکراری ، باهم خوکرده ایم آخر،
منو شب های بیداری ، برادر خواهریم آخر.
منو تنها صد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ژکوند
لبخندت
شبیه زخمی ست
بر شانه من
من....؟
حّوام
زنی که
سالهاست
به دوش می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این آدامس لعنتی !
چسبیده بر تار و پود هستی ام
درد می تراود از این دندانهای سخت ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كينه ها و خنجرها
هر روز ، هر هفته و ماه ..... که می گذرد
من بیشتر از قبل
زین کوچه پس کوچه ه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آزادی
بی تو من هستم ولی یک برده ام
بی تودل از عقده ها پر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ازبس که دراین قافیه دنبال تو هستم
بربسترادراک درانزال تو هستم
دیروزکجارفته و آینده کجابود؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سپاس خدا را
که خانه، ندارم!
داشتم اگر
دیواری کوتاه تر از
دیوارِ من، نبود!
* * * * *
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پشت چهره ام
دیگر من
من نبودم...
واژه ای پیر
که کارد بر گلویم...
بانوی بلند برهنه ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درخیـــــال تو بودم، گفتن کنـــم تورا تعریـــف
به اختیار من نه،خودبه خودواژه گشتن ردیف
چشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای وصف دو چشمت ترانه میخواهم
برای مستی شامم بهانه می خواهم
بخوان مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای سکوتت روشنگر آفتاب
به سکوی انتظار تو
آزادنه قیام می کنم
اینجا
من؛
تمام راه ها را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(( ردیف ))
در غزل مستی فزاید جام صهبای ردیف
میکند صدها اشاره چشم شهلای ردیف
میک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزهایم تک به تک
خواند مرا
در هراسی سهمگین
بر عبث ،پاشیده تکرارم
حضور
من در ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه شبهای بیادت روز کردم
بیادت گریه ای پرسوز کردم
زنوک مژه ات سوزن گرفتم
میان سینه را گل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مردی به جنسیت نیس
اینو برای همه کسایی نوشتم که مردن نه نر:
مردی یعنی فهمیدن
نفهمیدن بعض
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می شود دانه ی باران را دید
همراه نسیم, رقص باران رادید
می شود لحظه ای از دنیا رفت
چشم را بس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا امشب خبر دادند که دیگر تو نمی آیی
میان کوچه های دل امیدی تازه می خواهی
مرا در خود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من با غزل بیگانه ام
سپید می گو یم
سپید
قصه هزار و یک شب را
از لبان زنی
بی نیرنگ
ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهار
دوباره آمده فصل بهاران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام ای زن
سلام ای مرد
سلام پر دردترین باور
خیال نازک فردا
ایا اندیشه برتر
سلام ای آش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وسف بودنت را
پنهان مکن!
سالهاست
این قبیله زلیخایی نزا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باورت شاید نباشد
بارن که میبارد
بی بهانه ، بی ترانه
تا
لب پنجره خیالم می آیی
انگار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عکس تقدیر دلم آرزوی خط خطی
پا نهد بر روی دل عشق های ساعتی
خیمه های استرس جان من را برکش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
استاد شهنازدرگذشت
روحش اما جاودانه گشت
عمرش به موسیقی گذشت
در عرصه هنر گذشت
پیشکسوت موسی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"به سبک من"
کمی نگاه میکنم به آسمان هر شبم،
سرآب لحظه می شوم، کلامِ خفته بر لبم،
به جبر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از جاده نمی گویم،
از دوری
از سفر
وهر آنچه که فاصله است
این بار می گویم از ماندن
و هم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای امدنت غمی کشیدم
برای دیدنت چه سربزیرم
چه با صفا بودی و رفتی
با دل من نشونه رفتی
مثل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قرار نبود یهو بذاری بری
قرار نبود یهو ازم دل بکنی
دلم شکست عیبی نداره تو برو
غم به دلم نشست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گریه نکن ای دل که دگر تاب ندارم
از مویه تو من بخدا خواب ندارم
عاشق شدی تو کنج قفس جرم من این ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ترن آهسته مـیغرید و مـیبرد
نگاه حسرت آلودی به همراه
سرشکی موج زد در نرگسی مست
بیامـد بر لـب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
يارب، حمد و سنايت نمي گنجد در زبان قاصرم
تو بزرگي و كريمي و من كوته نظرم
اي كاش دري گشايد به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کبوتری سپیدبال بودم
درحال پرواز
درآسمان آبی
به سمت گنبدطلایی
دربین را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای نوعروس ، درحجله گاه تاریک بختم چه میکنی !؟
من یک مترسکم !!
چوب خشک وبی ثمر
آرام وبی صد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در آنسوی صدایت
در پس زیباترینِ لحظه هایت
ماه در چشمان زیبای تو خندید
دو چشمانم ولی وقتی تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری از:خالدبایزیدی(دلیر)
«بخواب»
برای:دخترم افسانه
کودک من
دردانه گوهرم
بخواب...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نبــار بــاران
نبـــــار!
تلاشت بیهوده است
تو نمی توانی!
نــــــــــه!
تو نمی توانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شمع شب افروز ما قصه هجران توست
خون دل از دیده و ناوک مزگان توست
از چه ندارد قرار این دل مد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای با تو نشستن همیشه تنهایم
گرفته بغض غریبی ،گلوی رگهایم
اگر چه رفته زکف صبر و اختیارم باز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم به آنها که درک رادرد میکنند:
سایه ام بانور سنگم می زنند
بانمک ها شور سنگم می
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی همه خواب بودند
از دفتر کبوترانه
م.ی لولی وش
***
می بینی !
سرک های
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۳۴۶۱ پست فعال در ۱۵۴۴ صفحه |
محمدرضا آزادبخت
علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق 
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
و درودبرخواهرعزیزم 
سیاوش آزاد
محمد شریف صادقی
فرامرز عبداله پور 
یاسر کریمی 
زیبا سرودید 
مرتضی میرزادوست 
