جشن جاودانگی مبارک باد
نام كامل اين مناسبت جشن مردادگان يا نيلوفر روز
هفتم ماه مرداد هر ساله برگزار مي شود ، این نام در اوستا: اَمِرِتاتَه، در پهلوی:
امرداد و در فارسی: مرداد است که به معنای جاودانگی و بی مرگی است. دليل برپايي اين
مناسبت در مرداد ماه ايجاد نوعي حس ملي ميهني در زمان ايران باستان بوده هست .
مرداد روز در مرداد ماه كه روز هفتم است، جشن امرداد مي باشد. اين جشن متعلق به
امشاسپند امرتات يا امرداد كه مظهر جاوداني و تندرستي و دير زيستن است. فرشته
امشاسپندان نماينده آخرين مرتبه كمالاتست. امرداد/ مرداد فرشته جاودانگی و بی مرگی
است، در عالم جسمانی نگهبانی از نباتات و روییدنی‌ها با اوست. از این روی این جشن
را بیشتر در کنار چشمه سارها و باغ ها و مزرعه های خرم و دلنشین در دامن طبیعت برپا
می کنند. و به شادي مي پرداختند و خود را براي پيروي از فرشته مذكور آماده مي
ساختند.
واژه ی امرتات، از سه بخش درست شده است : «اَ» +
«مَر» + «تات» که بخش نخست در زبان اوستایی پیشوند نفی است، بخش دوم، از ریشه ی
مصدری «مَر» به مانک «مرگ» و بخش سوم پسوند «كاملی»، «رسایی» و «سالمی» را می
رساند.
این نام در اوستا، به ویژه گات ها صفتی است از برای
اهورامزدا، مظهر زوال ناپذیری و پایندگی خداوند. در آيين زرتشت، خرداد و مرداد
امشاسپندان دركمال و دوام درجهان مينوي و پرستاران آب و گياه درجهان خاكي، همواره
دركنارهم جاي دارند. به رغم نقش اين دو، در قانون كمال و تداوم در تكامل و همچنين
برخلاف نقششان در پرستاري از آب و گياه، كم تر ازهر امشاسپندي ازآن ها ياد شده
است.
در برگ 250 برگردان فارسی «آثارالباقیه»ی ابوریحان
بیرونی چنین آمده است که :
«... مرداد ماه که روز هفتم آن مرداد روز است و آن
روز را به انگیزه ی پیش آمدن دو نام با هم، جشن می گرفتند. معنای امرداد آن است که
مرگ و نیستی نداشته باشد. امرداد فرشته ای است که به نگهداری جهان و آراستن غذاها و
داروها که اصل آن از نباتات است و بر کنار کردن گرسنگی و زیان و بیماری ها می باشد،
کارگزاری یافته است ...».