مرد میدان

نشسته ماه گردون در
نگاهت آسمانی بود
همیشه روی ماهت چون
نشان از مهربانی بود
نباشد چون تو سرداری
تلاشت بس جهانی بود
تویی آن ذوالفقاری که
به دشمن زد مکانی بود
شهید زنده بودی لیک
برایت همزبانی بود
شهادت آرزویت بود
سرآغاز جوانی بود
شهادت با تو معنی شد
که عمری جاودانی بود
همه قاسم شدند روزی
علمدار آسمانی بود
نباشد گر چه مختاری
هر ایرانی کیانی بود