وزن پردازی پیشرو
وزن پردازی پیشرو (عروض نوع سوم) و کاربرد آن در #شعر_پیشرو
در شعر پیشرو، افزون بر عروض سنتی (نوع اول)، عروض نیمایی (نوع دوم) و وزن پردازی آزاد (نوع چهارم)،
نوعی وزن پردازی گسترش یافته ی عروضی هم استفاده می شود که نگارنده، آن را عروض نوع سوم ویا وزن پردازی پیشرو نامیده است.
منظور ما از نوع سوم عروض،
شکلی از وزن پردازی عروضی در حد وسط عروض نیمایی و وزن آزاد است.
ناگفته نماند که:
پیش تر هم در شعر نو، برخی شاعران دیگر با عروض نوع سوم آشنا بوده و آن را به کار برده اند اما به نظر می‌رسد در کاربردهای گوناگون نگارنده از این نوع پردازش عروضی، نوآوری هایی وجود دارد، از جمله این که: افزون بر امکان آزادی بیش تر - که مورد استفاده ی مشترک است -
نگارنده، آن را در مواردی ویژه به کار می برد، همچون:
تغییر فضای عاطفی شعر با تغییر کلی وزن یا بحر عروضی در بندهای مختلف یک شعر بویژه در #شعر_سبز یا #چندآهنگ و همچنین کاربرد این نوع وزن پردازی در لَخت پایانی #شعر_سروش به منظور شباهت زدایی یا مانندگریزی در پیوند با کوبش پایانی که پس از لخت هایی با عروض سنتی یا نیمایی در لخت های پیشین، لخت پایانی با چنین شیوه ای می آید.
نمونه ای از گونه ی #سروش
قاصدک بود و باد بود و زمین
(در عروض سنتی: فاعلاتن مفاعلن فَعَلن)
داد و بیداد بود و زمین
(در عروض نیمایی یا در میانه ی عروض نیمایی و پیشرو: فاعلاتن مفاعلُ فع)
شعر آزاد بود و استبداد بود و زمین
(در وزن پردازی پیشرو:
فاعلاتن مفاعلن مستفعلن فَعَلن)
قاصدک، از تبار سیمرغ است
(برگشت به عروض سنتی:
فاعلاتن مفاعلن فعلن.)
#محمدعلی_رضاپور