نگاه ناب (3)با عرض سلام وارادت حضور عزیزان همراه در این ستون . دوستان شاعری که مایلند اشعار شان در قالب غزل ،نقد و بررسی شود در بخش نظرات آثار خود را قرار دهند. غزل از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد غزلدر لغت به معنای عشقبازی و سخن گفتن با زنان است و در ادب فارسی به قالبی از شعر سنتی فارسی غزل میگویند. در قالب غزل که معمولاً بین ۵ تا ۱۴ بیت دارد،مصراعهاینخست با مصراعهای زوج هم قافیه هستند. موضوع اصلی غزل بیان عواطف و احساسات، ذکر زیبایی و کمال معشوق و شکوه از روزگار است و ابیات غزل فارسی از لحاظ مضمون دارای استقلال اند. در آخرین بیت شاعر نام شعری یاتخلصخود را میآورد و بهترین بیت آن راشاه بیتیابیت الغزلگویند. قدیمیترین نمونه غزل مستقل و کامل را میتوان در آثارشهید بلخی،رودکی سمرقندی،دقیقی توسییافت. در اوایل قرن ششم،قصیدهاز رونق افتاد و جای خود را به غزل داد. انواع غزل غزل عاشقانه: انوری این نوع را جانی تازه بخشید و سعدی آن را به کمال رساند. غزل عارفانه: سنایی غزنوی غزل عارفانه را شکل داد. عطار نیشابوری، مولوی بلخی، فخرالدین عراقی غزل عرفانی را رشد و تکامل بخشیدند. اوج غزل عارفانه در کار مولوی است. غزل تلفیقی: در سده هفت و هشت هجری جریانی پدیدار شد که معانی و مضامین عارفانه و عاشقانه را در هم آمیخت. غزل اوحدی مراغهای، خواجوی کرمانی، عماد فقیه کرمانی، سلمان ساوجی و کاملترین نوع غزل در شعر حافظ است. غزل قلندری:در این نوع غزل شاعر به وصف رندی، تظاهر به باده پرستی، لاابالی گری، طعن و کنایه به صوفیان و زاهدان ظاهر پرست میپردازد. نمونه این شعر در آثار سنایی غزنوی، خاقانی، عطار نیشابوری، عراقی، سعدی، حافظ یافت میشود. غزل مضمون: این نوع به غزل سبک هندی مشهور است. در این نوع تمام همت شاعر، صرف یافتن مضمونهای تازه و نازک میشود. صائب تبریزی، طلب آملی، کلیم کاشانی از مشاهیر این شیوهاند. برخی شاعران ایرانی و هندی این نوع غزل را، به سبب افراط در نازکخیالی و تخیلات عجیب به سوی بی معنایی و ذهنیتهای غیرقابل فهم سوق دادند مانند: جلال اصفهانی و بیدل دهلوی. غزل سیاسی-وطنی: محتوا مسائل حاد اجتماعی است. از جمله برخی آثار عارف قزوینی، فرخی یزدی، ابوالقاسم لاهوتی، هوشنگ ابتهاج غزل نو: برخی این نوع غزل را غزل تصویری نامیدهاند. این نوع غزل تحت تأثیر شعر نو پدید آمد. مشخصههای این نوع غزل زبان تازه و امروزی، غلبه تصاویر جدید و نو، وزنهای عروضی تازه و وحدت محتوا است. نمونه برجسته این نوع غزل در آثار هوشنگ ابتهاج، منوچهر نیستانی، سیمین بهبهانی، حسین منزوی، محمد علی بهمنی، بهمن صالحی میتوان یافت. ادامه دارد در بخش نظرات...
|