شعری در وصف امام هشتم (ع)

محمود ژولیده
امام رضا(ع)-مدح و مناجات
دل اگر دیده به دلدار نبندد چه کند
دیده گر از کَرَمت بار نبندد چه کند
تا دلِ سوخته را مثل تو دلداری هست
دل اگر دیده ز اغیار نبندد چه کند
دارد آن خاک، قدومت که ندارد کعبه
زائرت حِرز به دیدار نبندد چه کند
دل ز هر کس، به خدا حُجبِ نگاهت بِبَرد
مِهرت آئینه به رخسار نبندد چه کند
دلبری چون تو که دل هاست گرفتار غمش
چشم، بر چشم گرفتار نبندد چه کند
کیست شایستۀ مدح قدِ سَروِ تو رضا
دل دخیلِ قدم یار نبندد چه کند
سائلت وقت عبور تو ز بازارِ نظر
راه، با چشم خریدار نبندد چه کند
تو رضایی و خدا روحِ رضامندیِ تو
می سِزَد سجده به اسماء خداوندیِ تو
ای همه عالم امکان شده سرگردانت
وی سرِ خوان ولای تو همه مهمانت
همه افلاک به زیر قَدَمت ریگِ رَهَند
همۀ کون و مکان ریزه خور دستانت
پِلک مستانه چو بر هم بِنَهی شب گردد
دیده چون باز کنی روز شود حیرانت
سایه بر سر فِکَن ای دودۀ زهرا و علی
دودمان تو نظر دوخته بر چشمانت
پارۀ جان پدر! کوثر ثانیِ رسول!
مادرت مَحوِ ز بر داشتنِ قرآنت
چون به توحید گشودی لب شیرینت را
((مَلک از هر سخنت بُرد دُر غلتانت))
انبیا کارگزار ره نورانیِ تو
پاسبانان مقرّب همگی دربانت
تو رضایی و خدا روحِ رضامندیِ تو
می سِزَد سجده به اسماء خداوندیِ تو
نکته*
لطفا اشعارتان را به قسمت ارسال شعر فقط ارسال کنید با ذکر منبع!
مدیریت سایت