علیرضا حسین خانی

علیرضا حسین خانی(۱۳۰۴ - ۴ آذر ۱۳۴۹) نوازنده کمانچه و از چهره‌های سرشناس موسیقی لری بود
به سال ۱۳۰۴در خانواده‌ای موسیقی دوست در خرم آباد به دنیا آمد. در نوجوانی اصول کمانچه نوازی را نزد استاد همت علی سالم آموخت و با تکیه بر پشتکار خود به سرعت به یکی از نام دارترین موسیقیدانان لرستان مبدل شد. او ردیف‌های ایرانی را آموخته و صدایی خوش داشت. او همواره از کمانچهٔ دست ساز خود که سیم‌های آن نوعی سیم فنری بود و برای انتقال برق یا تلفن به کار می‌رفت را استفاده می‌کرد. او در کمانچهٔ کشی شیوهٔ خود را داشت. حرکت انگشت‌ها و آمدن تا پشت خرک و برگشت(پزوسیون)استادانه و رعایت فاصله‌ها پاره‌ای از مهارت‌های او در خوش نوازی بود. درست نوازی با کمان یا آرشه کوتاه و کمانچهٔ سه سیم و کاسهٔ پشت باز و بداهه نوازی‌های گرم و پراحساس از ویژگی‌های هنر او بود. سال‌های پایانی عمر وی به دلیل بیماری روحی و روانی که در اثر حساسیت شدید به آن دچار شده بود سال‌های بحرانی و پررنجی را گذارند. وی در سال‌های پایانی عمر از همه کس و همه چیز گریزان بود. دهه‌های پایانی عمرش دوران شیدایی و خاموشی ظاهری او بود و در همین دوران دست به ساخت ترانه‌هایی زد که بازتاب همهٔ فاز و فرود‌های زندگیش است.از آثار او می‌توان به ترانه‌های:نفت ایران باید ملی گردد، درخت نارون، زی تر بیا، و خواندن ابیاتی در مقام‌های علیدوستی اشاره کرد .او سرانجام در مورخ ۴ آذر سال ۱۳۴۹ درگذشت. آرامگاهش در قبرستان خضر بین بهشت ششم و هفتم قرار دارد.
منابع
حمید ایزدپناه - تاریخ جغرافیایی و اجتماعی لرستان