فصل نو بهارن

فصل ِ نوبهارن ؛ پریزاد اُم نی
دنیا لاله زارن ؛ دل ِ شاد اُم نی
یار ِ نازنینُم بَ سفر رفت ُ
عقل ُ هوش ُ دینُم بَ هدر رفت ُ
هرمکان چو سلطان که رود آن ماه
لشکر دل و جان بُودَش همراه
رفت اگر ب َ ظاهر از بَرَم جانون
یاد ِ او ز خاطر نرود بیرون
هرکس با نگاری ؛ اَچِن اَ صحرا
مَ با انتظاری اُدام خُم تنها
دایم نگرانِن ؛ چَش ِ گریانُم
بی تاب ُ توانِن دل ِ بریانُم
کَی نگار ِ جانی از در اَ جا تا
بی هِم یَک زمانی دگر اُم ناشا
یاد از آن زمانی با دل ِ بی غم
هرشب هر مکانی اَچِد ِم با هم
یاد ِ تُ شبُ روز اَکُنِم اَی ماه
هرجا اَی دل افروز ک ِ بُد ِم همراه
تنها هر شبانی ک ِ اَچِم اُ جایُت
بوسِم آن مکانی کِت نَدو پایُت
بی تو چون بَ بستر سر نهم جانان
بسترُم شود تر زآبُوُی چشمان
وَ مَ هیچ حالی نامُنِت دیگر
جای تُ چو خالی اَبِنِم دلبر
تنها هر زمانی ک ِ شَوَم بیدار
می کُنَم نهانی گریه ی ِ بسیار
عمر من سر آمد در فراق ِ ت ُ
جان ِ من بر آمد ز اشیاق ِت ُ
شُو ک ِِ روشن ؛ دل قزارُش نِی
چشمان خون فِشانِن ؛ هر ک ِ یار اُش نِی
دیر مَکُ بِدا زود بُت ِ کم سالم
اُم نهِن هیچ ُ مقصود جُز تُ در عالم
شاه ِ پاد ِ شاهان ؛ رهبر ِ دلها
مُشکُلُم ت ُ آسان از کَرَم بِنما
در جفای ِ ایام اندر افتا دُم
نا چُو آن دلارام یَک دَم از یادُم
شعر ترانه مشهور ( فصل نوبهار ِن ) از شاعرشهیر منطقه گوده بستک ؛سیدمحمد سید ابراهیممعروف به خالو شاعراست . خالو شاعر سراینده بسیاری از ترانه مشهوری مانند : ای مونس دل – م َ اُدی گلغذار ی با وقاری – تَوُ دُش اَ سَر ِ برکه برا د ِن – شَو ی ابری – اُ دی بتی – محبت چه خَشِن – و .... است که بسیاری از آنها تا کنون در مجالس و مناسبت ها خوانده می شود . سبک شعری که خالو شاعر دنبال کرده است ؛ در سیاق سبک شاعران دوره اول شعر به زبان لارستانی می گنجد و آن اشعاری است آکنده از اصطلاحات و صور خیال اشعار فارسی . حتی چنانکه در این شعر هم آمده است اصولا تمامی یک یا چند بیت شعر به فارسی است . شعری این گونه که در واقع لابه لای واژه فارسی از واژه های گویشی استفاد می شود و صور خیال و تشبیهات و استعارات شعری کلا از شعر فارسی گرفته شده است ؛ خاص اشعاراین دوره است و ما نزد شاعران دیگرآن دوره نیز این گونه اشعاری را فراون می بینیم . علاوه بر این مضون غالب این اشعار از ناکامی و حسرت عاشق حکایت می کند که معشوق به او و درد هجرانش وقعی نمی نهد و عاشق ملتمسانه از او در خواست بازگشت و وصل دوران خوش گذشته را می کند . این شعر نمونه کاملی از این گونه اشعار است .
(شعر زیر برداشته شده از کتابابیات محلی جهانگیریه ٬گرد اوریحاج علی اکبربستکیاستو با خوانش مرحوم یوسف هادی که آن را دربحرین خوانده و ضیط کرده است اختلافاتی دارد . )
برگرفته از وبلاگ گپ و لپ
خواننده این شعریوسف هادی