در ایران چند شاعر داریم؟
وقتی دردهایمان را با آهنگ بیان می کنیم، گویی در وجودمان کمرنگ می شوند، گویی قدری تسلی خاطر می یابیم...نمی دانم....
در سایتی خواندم تعداد شعرای ایرانی از تعداد تمامی شعرای جهان بیشتر است!
سایت دیگری نوشته بود، چهل هزار نفر از هشتاد میلیون ایرانی شاعرند یا بعبارتی بهتر طبع شعر دارند!
نمی دانم این آمار چقدر درست است، یعنی تقریبا از هر دوهزار نفر، یک نفر زبان بیانش شاعری است!
(و شاید روزی بیاید که تمام مردم ایران با یکدیگر آهنگین سخن بگویند!)
به نظر شما علت چیست؟
دردهایمان زیاد است؟ غم هایمان زیاد است؟تنهایی مان زیاد است؟بیکاری مان زیاد است؟مغزمان آهنگین است؟یا خیلی هنرمندیم؟