پست های وبلاگ

سلام برتمام دوستان واساتید عزیزم
وممنونم ازحضورشون دراین پست

دوست عزیزمان جناب کوروش راد نظر زیبایی داده بود بدین شرح
عید هر چه باشد هرجور باشد در هر شرایطی و.. .خوشآیند هر آدمی است،بخصوص ما ایرانی ها، که از نیاکانمان جز همین چیزهای معدود، نمانده! حال یه عده با تجمل گرایی از یک طرف و فشار اقتصادی(آنهم بی خودی!چون به اندازه ی کافی ثروت دارد خاک پاکمان) از طرف دیگر، مردم را تحت فشار گذاشته اند،هیچ ربطی -مطلقا-به نوروز، ندارد.نوروز همیشه برای همه شیرین و شاد بوده و هست حتی فقرا...........که من هم جوابشان رادادم بدین شرح که
موافقم هیچ کس نمی گه عید بده
عیدوهمه دوست داریم اما ناخوداگاه گاهی همین چیزای دوست داشتنی تحت یک شرایطی مایه ی دردسر وزحمت میشن
برای کسی که فقیر عید درعین اینکه زیباست ازش وحشت هم داره به دلیلا اینکه پول می خواد اونم زیاد تا بتونه خانواده اشو شادکنه ووقتی نداره مثل یک دیو سپیدمیشه که درعین اینکه زیباهم هست براش اما وحشتم داره که چگونه می خواد بگذروندش بابی پولی وخجالت عیال چه کنه...
ودرزیرش هم داستانی راارسال کردم که مال سالهای قبل بود ودرسایت به اشتراکش گذاشتم وبد ندیدم اینجا هم بیارمش برای روشن شدن بقیه دوستان عزیزی که شاید نظری مشابه داشته باشن تاهم منظورمو بهتربرسونم وازطرفی فکر کنم شنیدنش هم خالی ازلطف نیست............

دیوسپید عید!!!!!!!!
هوا خوب است خورشید عاشقانه هنرنمایی می کندونسیم ملایمی
پیکره ی شهر را نوازش می دهد ومن گوش شیطون کر حالم بد نیست شاد وسرحال
از خانه بیرون زده ام....
بهار همین نزدیکیهاست وآسمان بوی تازگی میدهد و خیابان مملو از ادمهایی که بین هم می لولند
اما از قیافه هایشان مشخص است که گرانی ها حسابی اعصابشان رابهم ریخته
حس می کنم بازاررونق دمدمای عید را مثل سالهای گذشته ندارد
انگار صدای گریه ی جیبها ی خالی را میشنوم.
قیمتها آن قدر بالارفته بود که اصلن نمیشود رو پول برنامه ریزی کنی .........
حراجی ها سرو صدا راه انداخته بودن مردم هم آنها که نداشتند تماشا چی وآنها که داشتند مشغول خرید
تو خودم بودم که یکدفعه مردی هراسان تنه ای به من زد ازلاکم درآمدم واو بی خیال بدون اینکه توجهی به من کند شتابان رد شد و پسر کوچک موبوری هم پشت سرش می دوید وگریه می کرد وهی می گفت من ماهی میخوام............
از حرکتش ناراحت شدم اگرچه عمدی نبود اما لا اقل میتوانست عذرخواهی کند............
گریه والتماس های پسرک توجهم رابه او جلب کرداز سرولباس هردویشان معلوم بود وضع مالی درستی ندارند همان طور که عرض پیاده رو راطی می کردم او جلوتر ازمن با پدرش حرکت می کرد تماشایشان می کردم تا اینکه یکدفعه پسرک دوید
به طرف ماهیهای قرمز کنار پیاده رو ومرد باعصبانیت دستش راکشید وگفت بچه ماهی چیه بیا بریم.
ولی پسرک همانجا نشست وزد زیر گریه...
مرد با عصبانیت داد زد وگفت از ماهی واجب تر خیلی هست پول ندارم نمی فهمی ومحکم دستش راگرفت وکشاند
پسرک صدای گریه اش بلند ترشده بود ومرد که عصبی شده بود بادست محکم به پس کله اش زد وگفت خفه شو
حسابی ناراحت شده بودم خواستم دادبزنم وبگم ول کن بچه رو چیکارش داری
همانطورتند تند قدم می زدم وضمن نگاه کردن به اجناس ولو شده ی روی زمین
حواسم به مرد وپسرش هم بودکه یکدفعه جلوی یک دکه ی روزنامه فروشی مرد ایستاد
پاکت سیگاری خرید ودوباره دست بچه را که هنوز نق می زد گرفت ورفت
حرصم گرفته بود آخه سیگار واجب تربود یا این طفلکی
دوست داشتم یه ماهی بگیرم وبدم به پسرک اما شهامت نداشتم از پدرش که قیافه ای ترسناک
واخمو داشت وحشت کردم .......
مرد سوارتاکسی شد وبا پسرک رفت.....
اما دیگر دل راه رفتن برای من مانده بود؟!!!!!!!
حالم بد شده بود با چه شوقی ازخانه بیرون امده بودم به هرمغازه ای که رفتم قیافه ی مظلوم پسرک جلوی چشمانم بود
نصفه ونیمه خرید را ول کردم زود خسته شدم وتصمیم گرفتم به خانه برگردم .........
حالا دیگرهمه چیز راتیره وتار میدیدم همه جا بوی فقر می داد جلوی چشمانم فقط سفره های خالی مجسم میشد.............

ویکسره این جمله ی پرمعنا وزیبای استادبزر
گوارم حاجی فکری احمدی زاده ملحق در ذهنم تکرار میشد
که (عید دیو سپیدی است نشسته بردر خانه ی مرد فقیر)
والحق که راست می گفت ..............!!!!!!!

وبراستی تاکی این بی عدالتیها درجهان ادامه خواهد داشت....؟!!!!!!
اللهم عجل لولیک الفرج

درودها بانو جان
چه کار جالبی!
بداهه‌سرایی برای پرورش ذوق و قریحه ی شاعری خیلی مفیده
احسنت به این ابتکارتان

هیچ کدوم از بداهه‌هام بهاری نیست
پس صرفا به قصد همراهی
نابداهه ای سبز تقدیم به ارواح سبز:

"سبزآلود"

ز گِزگِز كردنِ ريشه
ز چشم‌اندازِ اين بيشه
ز زردانگيزِ پاييزان نترسانم!
كه از پيدايِشم در رويِشم ، سبزيده رگ‌هايم
به سبز آلوده ، با سبزينه ادغامم؛
"وَ يُحْيِى الْاَرْضَ بَعْدَ از موتِهٰا" بر خاكِ بى‌جانم
كه من بذرم بيافشانم بيافشانم بيافشانـ ...