پست های وبلاگ

سلام

سپاس از شما به خاطر این یاد کردن از شاعرمردی عزیز، مردی که نخستین نشست هیئت مؤسسان کانون نویسندگان، پیش از بهمن 57، برای انتخاب هیئت دبیران، با حضور جلال آل احمد و محمود اعتمادزاده (م.ا. به‌آذین و دیگران) در خانۀ خانوادۀ ایشان در تهِ کوچۀ تنگی روبروی ورزشگاه شهباز برگزار شد. کانونی که به تعبیرِ خودِ کوش‌آبادی «مرغِ قلمِ نویسندگانش چه در قفسِ زندان و چه در غل و زنجیرِ سانسور، باغ پر از ترانه‌ی واژگانی شد که در تمامِ طولِ تاریکیِ، سیاهی را تکفیر کرد و برآمدنِ خورشید را مژده داد.» (کوش‌آبادی، خاطره‌ای از نخستین مجمع کانون نویسندگان، چیستا سال بیست و ششم اسفند 1387 و فروردین 1388 شماره 256 و 257 ص 43). باز کوش‌آبادی می‌گوید: «... من که در آن روزگار جوان بودم و سرم پر از باد غرور، کم‌ترین واهمه و نگرانی از هرگونه اتفاق پیش‌بینی‌نشده را نداشتم و با دیدن جلال آل احمد در کنار به‌آذین از شادی در پوستم نمی‌گنجیدم.» (همان‌جا ص 44).
درست نمی‌دانم گمان می‌کنم که سال 87 (یا 88؟) بود که در یک گردهمایی در یکی از ساختمان‌های انجمن زرتشتیان، زنده‌یاد کوش‌آبادی یکی از شعرهای کارش را با آن صدای محکم و استوارش، و با لحن پرشورش خواندند. همان روز بود که یکی از دوستان مرا به ایشان معرفی کرد. همان موقع ایشان بیمار بودند. در روز تدفین ایشان به اتفاق دوستانی از ماهنامۀ چیستا حضور داشتم. در یکی از مراسم یادبود ایشان در خانۀ هنرمندانِ باغ هنرمندان خیابان ایرانشهر، به اتفاق استاد پرویز شهریاری و بانو اکبری رفتیم و در آن روز استاد شهریاری، ایستاده سخنرانی کوتاهی کردند بدون آنکه به روی سن بروند و بعد بخاطر شرایط ایشان (استاد شهریاری) زود برگشتیم. شاعر ارجمند محمد خلیلی در آن روز یکی از شعرهای ارزشمند و خوبشان را خواندند با لحنی حماسی، مربوط به حوادث آن روزها: تق تق تق...



«...
بر دلِ من
چه گذشته‌ است که انگار فلز سرد است
که من از دست و زبانم دورم
و قدم‌ها و قلم‌هایم در کوچۀ پیرانه‌سری جا مانده است
آن عقیقی که سرِ چفته‌ی تاکم دیروز
دامنی خوشه‌ی شیرین می‌بست
در پیاله امروز
تلخ و سکرآور نیست
مثل این است که در حین سرودن کلمات
یا ترک می‌خورَد و یا درجا می‌شکند.
....» (کوش‌آبادی).


می‌تازد
کورگام آتش‌سُم استرِ شب، آسوده
....
هیچ جنبندۀ پی‌جویِ سحر بازنماند
مگر آن کس که زرِ جانش شد از ستمش فرسوده
...
(به یاد آن بزرگمرد).
یادشان گرامی
و باز سپاس از شما