جمعه ۱۱ فروردين
اشعار دفتر شعرِ يك نفر در دل تاريكي ها شاعر م فریاد(محمدرضا زارع)
|
|
|
|
ساده بودي و رئوف
نفَست بوي تبسّم مي داد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیم به استاد عزیزم: شاهرخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من هنوز اينجايم... همچنان در محبس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تمام جهان به صلح می رسم اگر...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح بيدار شدند... و نديدند نشاني از عشق!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روح من همیشه غمگین است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدم بگویم قلبم
روستای متروکی
باب روح پَرشکسته ی توست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كودكانم! اي غزلهاي قشنگ مهرباني...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگها كه مي رقصند ياد تو مي افتم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو نديدي سهراب!
هيچ بيدي
سايه اش را بفروشد به زمين
من ولي مادري را ديدم
شير را نسيه نمي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست كلاغها
كه ضامن زمستان را كشيد
سروها...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اولين جرعه ي جام لب تو...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
... ببخش اي مرد
تفنگت را شبي من...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دشتهاي لاله خيزت زنده باد!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رو به درياي تفكر برويم
و نخواهيم كه تنهايي مان
توي آغو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیچکس منتظر آمدن صبح نبود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كجايي اي تمام لحظه هايم در تو خاكستر؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقديم به روح بزرگ زنده ياد فرّخي يزدي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
... بگو اينجا
پرنده بال و نُك دارد
بگو سيگار خوشبختي
هزاران جاي پُك
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مي گشايم بالهايم را شبي...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در اين آمدن ها...رفتن ها...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در چنگ تقدیر از نفس افتاد آخر...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
معتاد شده ام به "دوستت دارم هايت"...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست خيال تو بر گردن من و...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدن ها هميشه بوي تنهايي مي دهد... و رفتن ها بوي عشق...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشممونو بي فروغ ميخوان و كور...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و بگوييد به مردان و زنان...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من و تو عاشق هم بوده ايم از روزگاري دور...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست عشق
كه از پاكت كودكي درَم آورد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
... و من رو به سويي مي روم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي در دل من!
اي هوس و تاب و تبم!
اي نام تو هر شام و سحر ور�
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پريد از خواب ميل بوسه ي...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
... و به دست همه ي اهل زمين
ما چراغي داديم از جنس هوس
تا...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من آه باد را در سينه ي افسرده ي پائيز مي بينم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتي گلوله
در باغ شب قدم مي زند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساده بودي و رئوف
نفَست بوي تبسم مي داد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب آمد دفتر عشق تو وا شد
غزلها از دو چشمم مي چكيدند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ايستاده شيطان
بر بلنداي توحيد
و بيرحمانه...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
... و جوان بي خبر از واژه ي آب
زير سنگيني احساس گناه
خم شده بود
و به تنهايي خو
|
|
|
|
|
سید هادی محمدی
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
زهرا مددی 
علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق 
محمد رضا خوشرو (مریخ) 
