جمعه ۱۶ آذر
اشعار دفتر شعرِ افسونگر شاعر افسانه نجفی
|
|
من و تو قرن هاست
به هم نامحرمیم
|
|
|
|
|
باز هم در شکنج گیسوی شب...
|
|
|
|
|
تو را نوشتم
بارها و بارها...
|
|
|
|
|
لال شود این سکوت !!!
می رود عشق که به آغوش
دلداده برگردد...
|
|
|
|
|
دوستت دارم
و می دانم که دوستم داری
|
|
|
|
|
شب به روی شانه ی ماه نهاده سرش را
|
|
|
|
|
سایه ی شب
بروی دیوار است...
|
|
|
|
|
بدرود گفت دلم
بهشت را
با هزاران شوق
|
|
|
|
|
پیچیده بوی تن تو
در اذان نفس هایم
|
|
|
|
|
بیهوده دوست داشتن تو
تا کی؟!
|
|
|
|
|
باران که ببارد
به لطف آسمان
دلت تنگ خواهد شد
|
|
|
|
|
دل
بیخته یاد تو را
بعد آخرین بغض دیدار
|
|
|
|
|
_چای
قهوه
یا شراب؛
ای کاش یکی از این میان
بزرگی کند !
|
|
|
|
|
به چه باید بخندم مادرم ؟!
به آغوشی که حصارش بسته راه نفسم را
|
|
|
|
|
شخم می زند
بوسه هایش
بر تن خاطره
|
|
|
|
|
چه خوب اگر "بوسه"
همین امروز!
به دیدار "بغض" می آمد...
|
|
|
|
|
همه را "عزیز" خواندم
تا برادران بغض
بر گلوی "ماه مصرم "
دشنه ی حسد نَبرَد...
|
|
|