دوست آسمانی من

یکی از دوستانم ازمن پرسید؟
ببینم دخترتو دوست ودشمنی نداری که این قدر از تنهایی می نویسی؟
خندیدم وگفتم چرانداشته باشم .
منم مثل تمام آدم ها هم دوستان زیادی دارم هم دشمنان بسیار
اما دوست آسمانی من آن قدر بزرگ است
که درمقابلش دشمنان زمینی ام به چشم نمی آیند!!
وتنهایی رادوست دارم چون در آن لحظات بیشتر به محبوب آسمانی ام نزدیک می شوم
آن قدر نزدیک که دشمنان زمینی ام اصلن به چشم نمی آیند..
پانوشت: ( دشمنانمان راهم دوست بداریم چون اگر گاهی دشمن نداشته باشی وهمه به به چه چه کنندو هیچی نگویند دیگر کسی نیست که از توانتقاد کند تا رفتارهای بدت را اصلاح کنی واین مضر است ومانع این می شود که پیشرفت کنی.)