مباهات

.مباهات.
دوستان به نظر من چه سعادت بزرگی نصیب برخی از مردان بزرگ خدا دست می دهد که زبان و قلم قادر به توصیف وبیان آن نیست .
این که شخصی بزرگ در ماه رمضان ودر نماز صبح ودر سجده و در شب قدر زخمی و شهید شود ؛ برازنده ی هیچ کسی نیست جز امام علی بن ابی الطالب رضی الله عنه
واین که کسی در هنگام خواندن و تلاوت قرآن به دست بی دینان به شهادت برسد وخون پاکش بر قرآن ریخته شود ؛برازنده ی هیچ کس نیست جز امام عثمان بن عفان رضی الله عنه
واین که دادگری عادل در هنگام امامت نماز با خنجری زهرآلود چندین بار زخمی شود وشهید شودودر کنار قبر پیامبرو یار غار آرام گرفته باشد ؛برازنده ی هیچ کسی نیست جز امام عمربن الخطاب رضی الله عنه
و این که صدیقی عتیق و یاری گرامی بعداز دوسال از رحلت پیامبر با دلی مملو از عشق به پیامبربه لقای حق نایل گردد ، ودر کنار قبر پیامبروبا یار خود آرام و قرار گرفته باشد؛ برازنده ی هیچ کس نیست جز امام ابوبکر صدیق رضی الله عنه
من به داشتن چنین اسوه ها والگوهایی به خود می بالم و مباهات می کنم که پیامبر عزیزمان چه انسان های بزرگی را در دامان خود تربیت کرده اند . از اهل بیت گرفته تا اصحاب کرام و سایر مسلمانان.