اخی / برادر (عربی –فارسی)
اخی / برادر (عربی –فارسی)
لیش اتقطّع ایدی و آنه الک سیف
تضرب بیه کل من حز وریدک
اقل لک آنه اخیک اتهده ویای
نسیت العشره ما چنّی عضیدک
***
تتحسد العیشه او قلبی دیوان
خطّار الیجینی ایمن علیــــــــــــــه
و انت اتلوم قلبی او قلبک احزاب
وحق رب العرش کلــــک اذیّه
***
تضکنی اعلی الخطا او متحزم احزام
ترید الروح تحثـــــــــر بالطلا یب
تتکنه او تهز بیدک یمیشوم
من شرّک لفت کل هل مصایب
***
حسبت احساب ابوی او ترضی برضای
کنت نایم او هسّه گعدتـــــــــنی
الحساده اویاک وصلت لعد بلعوم
الله اویاک جفی یالخنتنــــــــــی
***
کرهتک من صدق ما اکذب اعلیک
عدو صایر علی وقت الشداید
حسافه اعلیک طمعة غرب یا خوی
ضغّطت اعلی الگلب صدقنی زاید
***
کنت ما عرف اقولن انت عربید
الف گرصه لفتنی من لسانک
تتظاهر اخی وانت اکبر اعدای
ضمیته ابطن حقدک حنانک
***
قول اشما ترید اتقول و اتقول
متحیل علی کل عمرک ازماط
دگ اعلی الصدر هذا آنه جسّام
صرت لک بالشداید شاشه و اگماط
***
یوزّک کل غبی او ما عنده تدبیر
تهد و اتهوس او تحشد جنودک
طبیبی مات ماخد حلمه ویاه
تعدیت ابمجامع کل حدودک
***
بعد ما اریدک او لا اگعد اویاک
تروح او داعت الله بالک اتعود
تحملت الفراغ ابسهرة اللیل
دفن جثتی الگبر بلجوره موجود
***
معنی:
ندیدی قلبِ من با تو یکی بود
برادر جان چرا دستم بریدی
صدا کردم نزن آرام تر باش
فراموشت شده عشقم ندیدی
***
همیشه کلبه ام میهمان تر داشت
حسادت کردی بی جا روزگارم
ملامت شد چراغت روز روشن
خداوندم قسم یادت بهارم
***
خودت خواندی دلم شب های تاریک
تو بد رفتی خطا کارم شمردی
چرا می خندی روزی که دلم گیر
مصیبت گاهی در قلبم سپردی
***
برادر چون پدر مهرش فراوان
دلم خواب است و دادت کرده بیدار
حسادت تا گلو جوشیده از تو
خیانت در رخم کوبیده هر بار
***
برو هر گز نیا دنیای دل کور
تو دشمن شاد کردی خاطراتم
به دنبال غریبه گشتی پرواز
اگر یادت گنم جوشیده ذاتم
***
دلت چون مار کبری نیش تر داشت
هزاران زخم دیدم از زبانت
تظاهر می کنی دلبند و شاداب
ستم چون کوه خفته در دهانت
***
بگو هر چه دلت خواهد بگو زود
چرا پر حیله کردی مکر و فریاد
بزن بر سینه جاسم زنده از درد
تو سختی های تو چون کوه بی داد
***
بمان دیوانه در کوی غریبان
بچش درد غریبی با جدایی
طبیبم پیر با علمش فنا شد
خدا یار دلم شد بی صدایی
***
نمی خواهم ببینم سایه ات را
خدا یارت برو میحانه دردم
تحمّل کرده چشمم ریزشِ اشک
به همسایه سپردم جسم سردم
***
جاسم ثعلبی (حسّانی) 17/12/1392