شعرناب

آیا دوست داشتنی هست؟ پس تا آن زمان


چنین در بطلان /کاش میزنم بر رفته ها / کشف بیخود مادران و پدران را / که بی خود باز گشت دوباره میخواهم در ان لاح / آسمان هست ,باد ,درخت, زمین و.. و.. و... آمدم که چه شود دوباره باز گردم به کدامین لاح ؟ / عجبا خواب ماندگان بیدار / ما از لاح تاریکی آمدیم که ندیدیم و فقط شنیدیم که دوست داشتیم هرگز نمی امدیم / و بعد در لاح روشنی قدم گذاشتیم که دیدیم و شنیدیم و.. باز دوست داشتیم هرگز نمی امدیم/ و بعد در لاح تاریکی خواهیم آرامید ,که بی گمان ان را دوست خواهیم داشت چون دگر نه خواهیم شنید و نه خواهیم دید پس روزی در آن لامکان! به دوست داشتن خواهیم رسید. ای بیداران خواب رفته در زمان/


0