نامه ای به تی تی جان

نامه ای به تی تی جان
امروز که ما، اولین ماه تابستان را پشت سر می گذاریم، برگهای جوان ِ درختان، کمی رنگ باخته اند
و گلها، با هر بادی
گلبرگریزان شده اند
پرستوها
جوجه هایشان را به پر ِ پرواز، آماده کرده اند تا از وابسته بودن بیرون بیایند
و باغ
با همه توانایی ها، میوه هایش را به عاشقان زندگی، هدیه کرده است
ماهی های بازیگوش
در تندی آب
سینه بر قلوه سنگ ها می سایند و جسورانه
خلاف آب را شنا می کنند
قورباغه ها
در این شب های مهتابی و دلچسب
دست یارشان را می گیرند و در کنسرتی به وسعت برکه ها و تالاب ها
رقصی شکوهمند را بر اندام خود می نشانند
و ماه
چراغ ِ روشنانیی عشق بی نظیرشان می شود
حتا ستاره ها هم
در این ضیافت شادمانی، در آسمان می درخشند
می رقصند و چشمک می بارند
آخر، تابستان فصل بلوغ طبیعت است
و خوشحالم که تو هم پخته شده ای و می شود تو را گاز زد
تی تی جان
تو آن زمان که غنچه ای
بهار را، زایمان می کنی
وقتی که تی تی می شوی
طبیعت، دستت را می گیرد و تاتی تاتی، در جای جای ِ جان و جهانش
فرش زیبایی می گستراند
تا آرام آرام
باد
گلبرگ هایت را به نوازشی تکان بدهد
و میوه بر درختان بنشاند
آه
تی تی جان تی تی جان
دوست دارم دوباره بهار بشود و من تو را چون غنچه ای در دست بگیرم
بو بکشم و ببوسم
دوست دارم وقتی که گلبرگ باز کردی و تی تی شدی
گلبرگ های تنت را لمس کنم و از بوی خوشش لذت ببرم
و آنگاه که میوه و بلوغ شدی
تو را با اشتها گاز بزنم و بخورم
و این روزها
تو خوردن داری تی تی جان
و خوردنی هستی
نوش جانم
و نوش جان همه ی عاشقان، که تی تی شان را دوست دارند
احمد پناهنده ( الف. لبخند لنگرودی )
در گویش گیلکی، به شکوفه می گویند، تی تی
تاتی تاتی یعنی سلانه سلانه