سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 1 ارديبهشت 1403
  • روز بزرگداشت سعدي
12 شوال 1445
    Saturday 20 Apr 2024
      به سکوی پرتاب شهرت و افتخار ،نجابت و اقتدار ... سایت ادبی شعرناب خوش آمدید مقدمتان گلباران🌹🌹

      شنبه ۱ ارديبهشت

      حلقه سوم سفر( سوم)

      شعری از

      عباس زارع میرک آبادی

      از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

      ارسال شده در تاریخ دوشنبه ۲ آذر ۱۳۹۴ ۱۰:۳۲ شماره ثبت ۴۲۳۷۷
        بازدید : ۳۳۷   |    نظرات : ۲۰

      رنگ شــعــر
      رنگ زمینه
      دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

      حلقه سوم سفر( سوم)
      عشق   از   سوي    خدا    آيد   به   ما        
                هر  چه   از   او   آمدش    گو   مرحبا
      عشق   درمان    شد   به  هر  درد  بشر 
               عشق    برتر   شد   ز  هر  در و گوهر
      گر   بخواهي    رونقش   اندر       جهان 
                 بذر   آن    بايد   شد  اندر      جانمان
      عشق    تنها    علم    دنيا   شد   كه   آن 
                ني   به سر   بايد   گرفت،  بل  جانمان
      گفت    قاضي    را   عقاب    تيز  هوش
                   پس   مرا   در  آشنا   كردن    بكوش
      اين     حكومت   بايد   اندر  آن     شوم  
                آگهي   از  خير   و  شّر    آن    شوم
      تا   بجويم  راه   خود   را   در    ثواب 
                   کس    نداند    راه،     ميگردد  خراب
      چون  چنينش راه  مي جست  آن  عقاب  
                آشنا      كردش   به حاكم آن  جناب
      سالها   اين     آرزوي      شاه      بود 
                   اين   چنين    شاهي  غلام  شاه  بود
      چون   به   چنگش   شد  چنين دّر گران 
                 سر  ز  پا  نشناخت   حاكم  در  نهان
      هر كسی   را  آن   خدا  دادست   ظرف  
                  قدر  خود  برداشت  از  مظروف  ظرف
      مرد  نادان    تشنه   سوی  آب    گشت 
                  می دوید اندر  بیابان،  کوه  و  دشت
      عاقبت   بعد  از  دو  صد   رنج    گران 
                   دید   دریا یی   کران    اندر     کران
      شاد    شد    از  دیدن    دریا ی    آب 
                    گفت   دیدی   رنج  ما  را شد   جواب
      می برم    آبش   به   سوی    خانه ام 
                    می کنم   سیراب     آن     دردانه ام
      چنگ  خود  بر  آب  زد    برداشت  او    
                   صد  امید  پوچ   در  سر   کاشت  او
      چون نظر  بر پنجه  کرد   خالی  بدید 
                      حالِ شادِ  خویش    بد  حالی    بدید
      بار  دیگر   ظرف   کوچک   داشت   او
                      آب  کم  در  ظرف   خود  برداشت  او
      آب     دریا    کم    نگردد   زین    عمل 
                   او   به   قدر   ظرف    خود  گیرد  بغل                      
      حاكم      كوته   نظر    با    ظرف    كم  
                   از   عقاب   خويش    برد او  سود   كم
      هر كجا   مي رفت   او    هم   در    كنار
                    نزد   خويشان   امر  مي كردش   به كار
      فخر   حاكم   بود    در    پيش    كسان 
                   آن   کسان   بودند    ذاتا  چون   خَسان
      ۶
      اشتراک گذاری این شعر

      نقدها و نظرات
      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


      (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      نظرات

      مشاعره

      کاربران اشتراک دار

      محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      0