میدونی کجام؟

ميدوني کجام؟ تو کوچه ها کنار اون درختي که هميشه بود تو قصه هام يادته وقتي منو مي ديدي صدامو مي شنيدي مي گفتي عاشق تريني من مي گفتم بيا صادق باشيم آواره و سرگردون نباشيم حتي اگه جدا باشيم بايد به ياد هم باشيم وقتي دور مي شدي از من و خاطره هام نمي موند شعري ته نامه هام انگار يه دنيا بغض ميومد تو دل تنهام مي رفتم کنار چشمه مي ديدم رو به آسمون نوشته اين سرنوشته زودي اشکامو پاک مي کردم پيش خدا واسه تو دعا مي کردم بدون گله ،بدون شکايت با محبت با صداقت گفتم به خدا نکنه بشه پراز گناه آه چه مهربون بود دلم بي گناه معصوم بود دلم ميدوني کجام؟ تو کوچه ها...