زن پائیزی

دارم تمام می شوم از رویای سخت زن/
انگار تنش از دردهای عمیقی شکسته است/
در بینِ راهِ جدایی صدا می کنم تو را/
مردی که از خلقت خودش سخت خسته است/
*****
باید جدا شد از دامان اشتباه/
باید صعود کرد تا مقصدی بلند/
آن زن که از خودش خسته شد ، شکست/
باید که بگذرد از عقده های بند/
*****
روزهای فریاد گونه ی صدای تو/
اندوه جانفرسای یک عشق دیگر است/
آرام باش ای محمل درد و اضطراب/
آرام باش گناهت برابر است/
*****
آنقدر از تمام گذرها گسسته ام/
وقتی که می گذری تنها نمی شوم/
بگذر رفیق، آرام از من رد بشو/
انگار من اصلا با تو رها نمی شوم.../30/آبان/1393
هرچند که به او ربط نداشت ؛ تقدیم به زن پائیزی: مادر عزیزتر از جانم