سکوت طوفانی...

به نام حق

سلام بر علی آقای توکلی عزیز./
طبق معمول.
غزلی خواندم بسی زیبا و لذت بخش.
احاسی شگرف درکنار ذوق شاعرانه اثری درخور تحسین افریده است.

ســکوت مبــهم و مـغموم قــبل طوفانم...
نــشانـه های قــــریب الوقوع بارانم...

مطلع غزل را خیلی دوست داشتم در حقیقت گام محکمی بود که شاعر با زیرکی برداشته.فقط کاربرد این همه واژه ی بیگانه را نمیپسندم(که صد البته امریست سلیقه ای و به سلیقه ی شاعر احترام میگذارم)

کسی میان خودش مست دردو رویاهاش
کسی که بی تو شبش را هـمیشه ویرانم

بیت دوم خوب شروع شروع میشود. به خوبی بیت اول را کامل میکند و در ارتباط مصاریع شاعر تا حدودی ضعیف عمل کرده.
" کسی میان خودش ......" بنده معنای "کسی" را در این مصرع خود شاعر در نظر میگیرم(با توجه به بیت اول) که اینطور مصرع دوم به نظر مصرع مناسبی نیست.
از آن جهت که دوگانگی و سردرگمی ایجاد کرده است.و درحقیقت نهاد جمله با فعل تطابق ندارد.
قسمت بعدی که توجه مرا جلب کرد "رویاهاش" و از این قبیل کلماتیست که به وفور در شعر به کار بردید و به نظر شعر را کوششی معرفی میکند که شاعر در تقلا سروده و زبان را شکسته است.


برای خلوت وتکرار بغض و تنهاییم
شـــروع تازه ی بر عکــسِ خط پایانم

بیت سوم بیت خوبی است.
برای خلوت و تکرار بغض تنهاییم(اگر شناسه ی م نباشد فکر میکنم شعر را میشود روانتر خواند)
شروع تازه ی... از این مصرع خیلی خوشم آمد.
اما شروع برعکس خط پایان یعنی شروع از اول و این اطناب ایجاد کرده که شاعر میتوانست راحت تر بیانش کند.



و این اتــاق و دوباره جنون طوفانی...
میان خـــــاطره هایم چقدر حــیرانم↓

بیت کذایی بسیار زیباست و به جز "و "اول که اگر با "در" جایگزین شود که کلیشه ی زبانی را حذف کند. بی نقص است و بسی درخور.


چه غـصه های غریبی بدون تو دارد
گذشــته های غم انگیز و تلخ دورانم

همیشه شعرپس ازعشق می رسد از راه...
برای من که خودم سجده گاه شیطانم

دربیت فوق بی نقص و عاری از ایراد ابیاتی بسیار قدرتمند هستند و مصرع آخر یک پارادوکس بسیار زیبا توام با تلمیح در کنار حسن تالیف یک شاهکار ساخته اگر من جای شما بودم این بیت "همیشه شعر..." را به عنوان یک تک بیت مجزا منتشر میکردم.


و باز حالِ تــهوّع ســـــراغ مــن آمد
شب است و شاعر آواره دور میدانم

از این بیت خیلی خوشم نیامد. حال تهوع(حالت تهوع) خوب ننشسته چون بی ارتباط است.
مگر عاشق دور افتاده حالت تهوع بهش دست میدهد؟
شاعر آواره دور میدان! تصویر سازی بدیعیست ولی گیرا نیست(البته این هم صحبت سلیقه است)

شب است وگیج خیالات واین خیابانهام
چه قدر خسته از این پرسه های تهرانم


بیت فوق با شب است شروع میشود مصرع بالایی هم با شب است.
این تکراری است که شاعر به برای پر کردن وزن ایجاد کرده و ملال آور.

"چه قدر خسته از این پرسه های تهرانم" از این مصرع میشود این طور برداشت کرد که شاعر از پرسه زدن های شهر تهران خسته شده!
از قرار است بگویید خسته از پرسه زدن ها درون تهرانید باز حذف بی جا انجام داده اید و خواننده را به زحمت می اندازد.



شـــکسته شـیشه ی جســـمم درون آیینه
برای باغ جــــوانی مــرور آبــــانم

گذشته آب ...سر من جنون مطلق داشت
ازاین که شاعر چشــــمت شدم نترسانم

این دوبیت آخر هم به نظر حسن ختام خوبی برای شعرتان است. مخصوصا آخرین مصرع(فقط اینکه قافیه ی نترسانم مناسب نیست و برای پر کردن وزن آمده شاید واژه هایی از قبیل "نرنجام" بهتر باشد)
اما مصرع اول بیت دوم باز ضعف تالیف دارد و حذف های بی مورد رخ داده که نامفهوم جلوه اش میدهد.

در پایان پرچانگی هایم را ببخشید. اینکه تیک نق را میزنم دلیل بر این نیست که منتقد هستم صرفا برای آموختن از شما عزیزان است و ایجاد تبادلات بین دوستان.
در پناه حق

درود بر شما آقای توکلی عزیز
غزلی زیبا و موزون و امروزی و دلنشین است
تعابیر زیبا و نو نقطه ی قوت این غزل هست مثل:
نشانه های قریب الوقوع باران
شروع دوباره ی برعکس خط پایان
وزن به درستی رعایت شده بود و البته یکی دو جا از جمله روی واژه های "دوباره" و "تو" باید موقع خوانش بصورت کشیده ادا شود که اختیار شاعر است و نادرست نیست ولی ضعف محسوب می شود.
تنها نکته ای که بنظرم قابل دفاع نیست افت زبان در به کارگیری:
رویاهاش
تنهاییم
خیابانهام
این ترکیبات محاوره ای هست و در شعر شما ضعف مشهودی محسوب می شود... ضمن اینکه اگر به جای این ترکیبات از:
رویاها
تنهایی
خیابانها
استفاده می کردید، نه تنها افت زبان پیش نمی آمد، بلکه مفهوم مورد نظر شاعر هم بدون کوچکترین نقصی ادا می شد.
چشمه ی طبعتون جوشان! جام احساستون لبریز

درود
ســکوت مبــهم و مـغموم قــبل طوفانم...
نــشانـه های قــــریب الوقوع بارانم...
شروع غزل خوب و‌گیراست ولی ما یا به سبک قدما غزل میگوییم و یا سپید غزل و غزل امروز
با این شروع کلمات محاوره ای در کلامتان نباید باشد
کسی میان خودش مست دردو رویاهاش؟؟؟
کسی که بی تو شبش را هـمیشه ویرانم؟؟؟
مصرع اول وزن و‌معنی و استفاده از محاوره رویاهاش و مصرع دوم دستور زبان فارسی رفت
معنی مصرع اول را اصلا نفهمیدم که پیشنهاد دهم ولی دومی
منی که بی تو همیشه همیشه ویرانم

برای خلوت وتکرار بغض و تنهایی
شـــروع تازه ی بر عکــسِ خط پایانم
بیت زیباییست برای بیان اینکه بغض شما رو‌پایانی نیست و هر لحظه پایان دوباره شروع میشه ولی کاش کلمه برعکس رو‌نمیاوردید زیباییش رو کم کردید. و این میتواند شروع آشفتگی است

و این اتــاق ،خدایا شروع طوفان است
میان خـــــاطره هایت چقدر حــیرانم↓

چه غـصه های غریبی بدون تو دارد
گذشــته های غم انگیز و تلخ دورانم

همیشه شعرپس ازعشق می رسد از راه...
برای من که خودم سجده گاه شیطانم
.
.چون از مستی گفتید بنظرم تهوع بیجا نیست
.
و باز حالِ تــهوّع ســـــراغ مــن آمد
شب است و شاعر آواره دور میدانم

شب است وگیج خیالات واین خیابانم
چه قدر خسته از این پرسه های تهرانم
اینجا وزن خراب می شود:
شـــکسته شـیشه ی جســـمم درون آیینه
برای باغ جــــوانی مــرور آبــــانم

گذشته آب ...سر من جنون مطلق داشت
ازاین که شاعر چشــــمت شدم نترسانم
............................